8 Φεβ 2012

Στο ίδιο έργο θεατές...

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ
 Έδώ και καιρό είμαστε στο ίδιο έργο θεατές....μια φορά το μήνα δηλαδή  όταν έρχονται οι τροϊκανοί για την επιθεώρηση και διαπιστώνουν ότι τίποτα δεν έχει προχωρήσει, τίποτα δεν έχει γίνει...και αποφασίζουν χωρίς εμάς για εμάς (μα πάνω από όλα σε βάρος μας) νέα μέτρα -που μου θυμίζουν τα Δρακόντεια- υποθηκεύουν σε μια νύχτα τις ζωές της γενιάς μας αλλά και των επόμενων γενιών...πλέον μπορώ να το πω και ανοιχτά...αυτό που ζούμε είναι ένας άτυπος πόλεμος...ένας πόλεμος νεύρων...που όμως έχει πολλές παράπλευρες απώλειες....και αυτό που δεν μπορεί να μου εξηγήσει κανείς είναι τι έχουν αποφερει όλα αυτά τα μέτρα...που έχουν οδηγήσει...μόνο από τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό...έχουν φύγει πολλές χιλιάδες ευρώ....έχουν πάει κάπου όλα αυτά...ή απλά προσπαθούμε ανεπιτυχώς να γεμίσουμε ένα βαρέλι χωρίς πάτο;;;;
Με αυτά και με εκείνα κάθε μέρα που περνάει νιώθω λίγο πολύ σαν τον Νικόλα....
     που όποτε έρχεται η ξαδελφούλα του να παίξουν μαζεύει γύρω του όλα τα παιχνίδια  και ταμπουρώνεται πίσω από ένα μεγάλο μαξιλάρι κοιτώντας με βλοσυρό βλέμμα οποίον κοτάει να τον πλησιάσει...έτσι και εγώ έχω ταμπουρωθεί κρατώντας αγκαλιά όλους όσους αγαπώ και κοιτώ βλοσυρά μην έρθει κανείς και μου πάρει τίποτα....
       που συχνά πυκνά πηγαίνει στο πιο σκοτεινό σημείο του σπιτιού  και με μια κίνηση του χεριού του και ένα επιβλητικό "Φύγε" διώχνει τον κακό λύκο...λες και μόνο στο σκοτάδι κρύβονται οι λύκοι, λες και οι λύκοι είναι οι μόνοι κακοί στην ιστορία...η αλήθεια είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν λύκοι πολύ πιο τρομεροί από τους πραγματικούς και μακάρι να ήταν το ίδιο εύκολο με μια κίνηση να διώξω και εγώ όλη την ανασφάλεια που μου πονοκεφαλιάζει το κεφάλι και δένει κόμπο το στομάχι μου....
       που όταν η γιαγιά του προσπαθεί να τον μπουκώσει με την τελευταία μπουκιά φαγητού (τη μανία και αυτή)  εκείνος αρνείται πεισματικά λέγοντας "Πατέ"...έτσι και εγώ έχω βαρεθεί να με μπουκώνουν λόγια και υποσχέσεις, έχω βαρεθεί να πληρώνω ΑΔΙΚΑ χαράτσια...ΠΑΤΕ...λέω και εγώ...(μάταια όμως και ο Νικόλας μπουκώνεται και εγώ πληρώνω...)
    που όταν προσπαθούμε "για το καλό του" να του βάλουμε φυσιολογικό ορό στη μύτη μήπως και ξεμπουκώσει εκείνος χτυπιέται πεισματικά...εγώ τουλάχιστον το κάνω μόνο με γνώμονα το δικό του καλό...αυτοί που κυβερνούν τις τύχες μας το κάνουν βάσει του κοινού καλού;;;; Δεν νομίζω...ένας λαός έρμαιο...ένας λαός που έφταιξε αλλά είναι ανάγκη να πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα;;;
    
 Στο ίδιο έργο θεατές....εσύ και εγώ ...
και το χειρότερο είναι ότι το έργο αυτό -του παραλόγου-δεν μας αρέσει, 
δεν έχουν σκοπό να το κατεβάσουν, 
δεν έχει happy end,
η άποψη του σκηνοθέτη είναι ψυχαναγκαστική
 και οι ηθοποιοί (εμείς δηλαδή) μαριονέττες....
       Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν είναι να απορεί κανείς γιατί μου λείπει η διάθεση να κάνω πράγματα που άλλοτε με ευχαριστούσαν, με ηρεμούσαν και μου ξεκούραζαν το φουρτουνιασμένο μου μυαλό...το ίδιο όμως νιώθω ότι συμβαίνει και με εσάς....δεν υπάρχει ανάρτηση που να μην αναφέρεται σε αυτό που ζούμε....αγαπημένα μπλογκ κατεβάζουν ρολά...και μέσα σε όλα με την υπογραφή της σύμβασης με την ACTA...θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές φίμωσης και περιορισμό του ελεύθερου λόγου...με άλλα λόγια θα ξαναμπούμε στο γύψο...

Σας χαιρετώ με τους στίχους που συνέχεια ανακυκλώνονται στο μυαλό μου...
"Ό,τι ακούω να ακούς μέσα σε κόσμους μυστικούς
θ' ανακαλύψεις μια πατρίδα ξεχασμένη
παραδομένη στους καιρούς και σε πελάτες πονηρούς
σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη

Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας

Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή
αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις
με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς
και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις
.....
Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό
απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα
θέλω ν' αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω
 να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα..."
ΥΓ.Με τις γκρίνιες μου και τις μιζέριες μου, με τις καλές μου μέρες αλλά και τις κακές...
όχι δεν θα γλυτώσετε εύκολα από εμένα...

14 σχόλια:

  1. Καλή μου, Άντρια... Πόσο δίκιο έχεις σε όσα λες. Όλοι τα νοιώθουμε και όλοι θέλουμε να τα πούμε και να ξεσπάσουμε και να κάνουμε κάτι για να τα αλλάξουμε. Πονάει όταν κανείς δεν μας λογαριάζει... Πονάει όταν μας πνίγει το δίκιο και δεν ακούγεται η φωνή μας, ή χειρότερα ακούγεται και αγνοείται... Όλοι προσπαθούμε να αντέξουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Φοβάμαι πως αν αρχίσω να μιλάω για όλα αυτά...δεν θα σταματήσω! Να είσαι καλά κι εσύ και η οικογένειά σου... Φιλικά, Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άντρια, γλυκιά μου, τι ωραίο γραπτό είν' αυτό!!!! Το διαβάζω, θαυμάζω την πέννα σου, την έκφρασή σου....
    Μέσ' το μυαλό μου είσαι;;;; Όλοι μας με την ίδια αγωνία ζούμε, τα ίδια ερωτηματικά έχουμε, προσπαθούμε να "πιαστούμε" από κάπου.... μάταια!!!!!!
    Νοιώθω έτοιμη για "παραίτηση" κι' αυτό είναι κακό... το χειρότερο κακό!!!! Ας κάνουμε όλοι μια προσπάθεια, ας αγοράζουμε ΜΟΝΟ Ελληνικά προϊόντα, ας δώσουμε θέσεις εργασίας και λεφτά στους Έλληνες και όχι στους δολοφόνους μας...... Τι να πω πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλία μου, πόσο δίκιο έχεις...πλέον μόνο Ελληνικά...να δούμε τότε πόσο θα τους αρέσει τους Γερμαναράδες...που τους είχαμε καλομάθει να αγοράζουμε ότι μας πάσαραν...

      Διαγραφή
  3. εχεις δικιο κοριτσι..και η Φιλια εχει δικιο..μονο Ελληνικα..και γω μαζι σου..καποια στιγμη θα φυγουν ολα αυτα..να θυμηθουμε τις εικονες απο τους παππουδες μας..αυτοι πως αντεξαν..θ'αντεξουμε και μεις..καλη σου μερα..πολλα φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως αυτό να είναι μια απάντηση σε μέρος του προβλήματος...αγοράζουμε μόνο Ελληνικά...με όσα λεφτά μας έχουν μείνει...

      Διαγραφή
  4. Έχεις δίκιο..Αλλά δυστυχώς όλοι θα κάνουμε το ίδιο..θα ταμπουρωθούμε με τους αγαπημένους μας. Ας έχουμε τουλάχιστον την ελπίδα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα..
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ Νίκη μου, αχ! Όπως σχολίασε και ο αδερφός σου σήμερα.....και πιάσανε και τα καλύτερα παγκάκια...
    Ενα γλυκό φιλί από εμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευάκι, θα κάνουμε οικονομίες κλίμακας...θα μαζευτεί όλη η φαμίλια (ακόμα και με την ευρύτερη έννοια) σε ένα σπίτι...δεν θα αφήσουμε κανέναν στο παγκάκι...δεν θα τους περάσει...τους παλιο@#$!%^&*()*&^Τ%$# κ@%^&*()_(*&^%$%^$%^#$&#&^#%&()**&(^καρ.....ς...

      Διαγραφή
    2. Να μην αφήσετε παιδιά!! Να μην αφήσετε κανέναν στο παγκάκι!!! Κι εγώ σήμερα προσπάθησα να εμψυχώσω τα αδέρφια μας που ζούνε στην Αθήνα λέγοντάς τους ότι στην έκτακτη ανάγκη, θα βρούν ένα ζεστό σπίτι με ξύλα που θα κόψουμε από τα δάση, εδώ δίπλα στα σύνορα, πατατούλες από το χωραφάκι μας και γαλατάκι από κατσικούλες για το νεογέννητό τους... :)

      Διαγραφή
  6. χαρηκα που σε ανακαλυψα !!!καταπληκτικο αρθρο!!οπως λες στο ιδιο εργο θεατες!!εχουμε γινει πλεον θεατες της ιδιας μας της ζωης της ιδιας μας της τυχης και της τυχης των παιδιων μας!!!θεατες ειμαστε και παρακολουθουμε χωρις να κανουμε τιποτα!!!και οσο παρακολουθουμε αυτο το εργο δεν θα εχει τελος!!!καποτε πρεπει κι εμεις να σταματησουμε να ειμαστε θεατες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχη ανάρτηση...με συγκίνησες! Είμαι πολύ μπερδεμένη,όπως κι εσύ θυμωμένη...θέλω να κάνω αυτό που κάνει ο Νικόλας σου, να πάω ως εκεί και να φωνάξω στα μούτρα τους ¨Φύγε" και να γίνει το μαγικό και να φύγουν...μέχρι τότε θα φωνάζω "Πατέ!!! Πατέ Πατέ γμτ"...Κάτω τα χέρια από τα παιδιά μου....φιλιά μικρή..."θα σε δω στο δρόμο"!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται θα με βρεις στο δρόμο...θα είμαι εκεί σε κάθε συγκέντρωση...σε κάθε πορεία...και θα έχω σταυρώσει τα δάχτυλα μου για να μην τους περάσει και θα σιγοτραγουδώ το "ήρθε μια γριά από την πόλη και έφερε το χάσει χάσει Παναγίτσα μου να χάσει"...

      Διαγραφή
  8. Καταπληκτικό το άρθρο σου Αντρια, και πολύ "αγγιχτικό"... Όλοι κάπως έτσι αισθανόμαστε, σαστισμένοι, βουβοί κι ανήμποροι...
    Αλλά δεν είμαστε ανήμποροι...
    Ο σοφός παππούς μου έλεγε ότι "ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο θερίο της γής, όλα τα καταφέρνει"...
    Έτσι θα τα καταφέρουμε κι εμείς...
    Δεν ξέρω αν θα καταφέρουν να μας φιμώσουν και να μας κλείσουν και το ιντερνετικό μας στόμα, αλλά ως τότε, είμαστε όλοι μαζί, ψυχικά...
    Μετά θα είμαστε ουσιαστικά...
    Χαμογέλα μωρέ λιγάκι (ξέρω ένα εύκολο τρικ: κοίτα το Νικόλα!!)
    :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Zoe, το φιλότιμο των Ελλήνων έχει χτυπήσει κόκκινο...και εγώ θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε...αλλά μου τη δίνει που δεν έχουμε πολιτικούς που να μας αξίζουν...και αυτοί είναι στην τελική που μπορούν να κάνουν την μεγάλη διαφορά...είμαι σίγουρη ότι μια στάση πληρωμών θα είναι κατιτις λιγότερο επώδυνη από όλα αυτά τα μέτρα που θα μας βαραίνουν για χρόνια....το θέμα είναι ότι δεν έχουν τα μπαλάκια για να την κάνουν....και τότε να δω τις Γερμανικές τράπεζες πως θα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα...

      Διαγραφή