30 Μαΐ 2012

Ώρα για δωράκι

     Η 300η αναγνώστρια μου είναι γεγονός...και είναι η GURU...γιατρέ μου, καλώς όρισες στη γειτονιά,  χάρηκα πολύ που πέρασες από το σπιτάκι μου για επίσκεψη...τι σόι όμως μπλογκόσπιτο θα ήμουν αν σε μια τέτοια περίσταση  δεν κέρναγα το κατιτίς μου;;;

 για όλες εσάς που καθημερινά με συντροφεύετε, που κάποιες σας ξέρω προσωπικά αλλά οι περισσότερες μου είστε άγνωστες, όπου και αν βρίσκεστε στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, από όπου και αν κατάγεστε, από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο,  που κάνετε τον κόπο να μην με αφήνετε ασχολίαστη...μικρές σε ηλικία ή μεγάλες με την ορμή ώριμου εφήβου, μητέρες, γιαγιάδες, κόρες....

για όλες εσάς που η καθεμία έχει ταλέντο στη μαγειρική, ζωγραφική, scrapbookingκατασκευή κοσμημάτων , γράψιμο, πλέξιμο, ράψιμο, decoupage ή λίγο από όλα

για όλες εσάς που τόσο πολύ με εμπνέετε σε καθημερινή βάση και βάζετε τον πήχη όλο και ψηλότερα, που με κάνετε να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος ετοίμασα δωράκια....





     Αν σας άρεσαν το μόνο που πρέπει να κάνετε για να λάβετε συμμετοχή, είναι
*να είστε αναγνώστριες και
* να αφήσετε το σχόλιο σας σε αυτήν εδώ την ανάρτηση.
Θα χαιρόμουν αν το διαδίδατε....

   Επειδή δεν θέλω να σας κρατάω σε αγωνία....και επιπλέον θέλω να φορεθούν τα κοσμηματάκια μου όσο το δυνατόν γρηγορότερα το give away θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Ιουνίου!!!!!!!!!!!!!

Τι ακόμα κάθεστε...γρήγορα στα πληκτρολόγια σας...στείλτε μου πολύ θετική ενέργεια!!!!

Υ.Γ. Σας προσκαλώ να ταξιδέψετε στη γειτονιά μας κάνοντας κλικ στις μαρκαρισμένες λέξεις!!!

28 Μαΐ 2012

Σποράκια από ροζ βιολέτα...

     Σήμερα το πρωί λίγο πριν πάω στη δουλειά, έκανα μια στάση στην ταχυδρομική μας θυρίδα. Είχα ένα προαίσθημα ότι κάτι θα με περίμενε εκεί (και δεν εννοώ άλλους λογαριασμούς...ούτε τα ραβασάκια της Εφορίας) και δεν είχα άδικο...ένας φάκελος ....ένα γράμμα από την άλλη άκρη της Ελλάδας...από την Λαμπρινή...ρούφηξα με μιας το κείμενο και περίεργη άνοιξα το πρώτο πουγκάκι....εκεί ήταν ένα δερμάτινο βραχιολάκι, που είμαι σίγουρη ότι η δημιουργός του είχε στο μυαλό της τον Νικόλα όταν το έφτιαχνε....πως αλλιώς να εξηγήσω το σιέλ χρώμα και το παιχνιδιάρικο αυτοκινητάκι-κρεμαστό. Υπόσχομαι ότι δεν θα το βγάλω από πάνω μου αυτό το καλοκαίρι....στο άλλο πουγκάκι με περίμενε μια ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη...σπόροι από ροζ βιολέτα...η Λαμπρινή μου υποσχέθηκε ότι θα ανθίσουν παντού και ανυπομονώ να τους φυτέψω στον κήπο μας...



    Λαμπρούκα σε ευχαριστώ πολύ πολύ και να είσαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή οι δρόμοι μας θα συναντηθούν...

     Όσο για εσάς που με διαβάζετε σας έχω νέα...η Λαμπρινή εγκαινίασε ένα καινούργιο σπιτάκι το Feminite...και αν δεν το πήρατε ακόμα χαμπάρι παρακαλώ σπεύσατε...στην πιο πρόσφατη ανάρτηση της μας δείχνει τα μυστικά για το τέλειο μανικιούρ πεντικιούρ.

Φιλιά πολλά-Καλή εβδομάδα

25 Μαΐ 2012

Ροζ....

ήταν το αγαπημένο μου χρώμα για πολλά χρόνια...το κατάτλαβα όταν βλέποντας φωτογραφίες από γάμους και βαφτίσεις διαπίστωσα ότι όλα μου σχεδόν τα φορέματα ήταν σε ροζ αποχρώσεις...(τράτζικ)
      Δεν θα μπορούσα λοιπόν να μην πάρω μέρος στο ΡΟΖ διαγωνισμό που κάνει η Βιβίκα...η πρώτη μου συμμετοχή απορρίφθηκε από την διοργανώτρια λόγω παλαιότητας της...αυτή τη φορά πληρώ όλες τις προϋποθέσεις...το κολιεδάκι που βλέπετε το έφτιαξα μόλις χτες το απόγευμα. Το φόρεσα σήμερα και μου έφτιαξε τη διάθεση...ίσως γιατί τελικά δεν έχω αποτινάξει όλο το ροζ που κουβαλούσα τόσα χρόνια...



Βιβίκααααααααααααα, όλο δικό σου!!!
Καλό Σαββατοκύριακό

23 Μαΐ 2012

Πως βάζω τα παιχνίδια του Νικόλα σε μια τάξη...

      Το έχω ξαναγράψει...με έχει πιάσει μανία για τάξη και οργάνωση...ίσως γιατί μαζί με τον Νικόλα μεγαλώνει και το χάος που επικρατεί στο σπίτι μας...τα παιχνίδια του πλέον έχουν εισβάλλει σε κάθε συρτάρι και ντουλαπάκι που υπάρχει ...το πρωί με την τσίμπλα στο μάτι σκουντουφλάω ανάμεσα σε σωρούς από τραινάκια και τρακτέρ χώρια που κινδυνεύω καθημερινά να βρεθώ πάνω στη νταλίκα του παριστάνοντας τον Γιεβγένι Πλούσενκο (αυτόν του καλλιτεχνικού πατινάζ)....μόνο ο Κωστάλας θα λείπει να σχολιάσει την τούμπα που θα τρώω την ώρα που επιχειρώ τριπλό σάλτο...
   Όσα κουτιά και αν πάρω ποτέ δεν είναι αρκετά...αν είναι πολύ μεγάλα χωράνε την Άρτα και τα Γιάννενα και ο Νικόλας  είναι ικανός για να ανακαλύψει το κόκκινο αυτοκίνητακι που θυμήθηκε ότι του είχε πάρει πέρσι ο παππούς του να τα αναποδογυρίσει με ότι αυτό συνεπάγεται...και βέβαια ποτέ δεν "θυμάται" να τα συμμαζέψει...

    Έτσι και εγώ παρακάλεσα ένα φίλο ταβερνιάρη να μου κρατήσει τα άδεια πλαστικά δοχεία από μεγάλες συσκευασίες γιαουρτιών, αλοιφών κλπ...το μέγεθος τους είναι ιδανικό....ο Νικόλας τα σέρνει όπου πάει...και επειδή δεν χωράνε πολλά πολλά παιχνίδια όταν τα αναποδογυρίζει το κακό είναι μικρό....
     Τα έπλυνα και έβγαλα τις ετικέτες τους....αυτό ομολογουμένως με παίδεψε...αν το επιχειρήσετε μουλιάστε τα πρώτα σε ζεστή σαπουνάδα και τα υπολείμματα από κόλες τρίψτε τα με ασετόν ή οινόπνευμα.



 'Εκοψα σχήματα από τσόχα και πέρασα δυο όμορφα απογεύματα φτιάχνοντας σύννεφα, ήλιους, καραβάκια, αυτοκινητάκια και σπιτάκια...τα κόλλησα στα δοχεία με θερμοκόλλα.






Ελπίζω η ιδέα μου για αποθήκευση παιδικών παιχνιδιών να σας φάνηκε χρήσιμη (γιατί οικονομική είναι σίγουρα)

Φιλιά πολλά
χχχ

20 Μαΐ 2012

Ένα γεμάτο εικόνες Σαββατοκύριακο...

      Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα για τα 2/3 της οικογένειας μας...τι και αν ταξιδεύαμε χωρίς τον μπαμπά μας σε καταρρακτώδη βροχή και αντίξοες συνθήκες;;;;  Σε αυτό το ταξίδι δεν θέλαμε να είναι μακρύς ο δρόμος...σημασία είχε μόνο ο  προορισμός...η Θεσσαλονίκη μας...και η έκθεση με τα συρτάρια στη Μονή Λαζαριστών!!!!


     Εξαιτίας της δυνατής βροχής το ταξίδι διήρκησε περισσότερο από όσο υπολόγιζα με αποτέλεσμα να χάσω τον καφέ αλλά και την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά όλες όσες ήσασταν εκεί...φτάνοντας αργοπορημένη, ξαφνιάστηκα από το πλήθος του κόσμου, καμάρωσα τη Ρένα να βγάζει λόγο, συγκινήθηκα από τα λόγια ενός μέλους του Συλλόγου Καρκινοπαθών, γνώρισα την Αχτίδα, την Deppy, την Ποδηλάτισσα, την Βιλιώτη, την Κική, περιεργάστηκα από κοντά τα συρτάρια που τόσο καιρό θαύμαζα στα ιστολόγια σας...τα έδειξα ένα ένα στην ανιψούλα μου και τον αδελφό μου και ενθουσιάστηκα με τον ενθουσιασμό τους...της υποσχέθηκα και εκείνης ένα συρτάρι (Ρένα ακούς;;;;) όχι που θα την γλύτωνα έτσι εύκολα....γράψαμε μαζί στο βιβλίο εντυπώσεων....και έφυγα χορτασμένη από ανθρωπιά, φιλότιμο, ταλέντο, δύναμη, φαντασία, ανανεώνοντας το ραντεβού μου με την Δράση Ελληνίδων Blogger...
    
     Συρτάρια από όλα τα μέρη της Ελλάδας... Βυτίνα, Αθήνα, Ναύπακτο, Πτολεμαϊδα, Θεσσαλονίκη, Δράμα, Τρίκαλα, Ρόδο, Βόλο, Κομοτηνή....για λίγες μέρες θα κάνουνε  παρέα το ένα στο άλλο όπως εμείς κάνουμε παρέα μέσα από το διαδίκτυο...το καθένα κουβαλάει τη δική του ιστορία, τα δικά του βιώματα αλλά όλα έχουν ένα κοινό σκοπό...να βοηθήσουν στον αγώνα που δίνουν συνάνθρωποι μας...μέχρι τις 25 Μαίου τα συρτάρια θα είναι στη Μονή Λαζαριστών και θα σας περιμένουν...πάτε να τα δείτε, αξίζει τον κόπο!!!
                                                                  
 Καλή εβδομάδα!

18 Μαΐ 2012

Τελευταία και καταϊδρωμένη-Μέρος 2ο

    Ποτέ δεν ήμουν καλή στον προγραμματισμό και τον σχεδιασμό...έφτιαχνα λίστες στα χαρτιά με πράγματα που έπρεπε να γίνουν, ύλη που έπρεπε να διαβάσω, προθεσμίες που έπρεπε να τηρήσω, ημερομηνίες που έπρεπε να θυμηθώ...και ποτέ δεν τις εφάρμοζα...πάντα τελευταία και καταϊδρωμένη...και δεν είναι ότι μου αρέσει...θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι οργανωτικοί και ποτέ δεν αφήνουν για αύριο αυτό που μπορούν να κάνουν σήμερα...αλλά για ακόμα μια φορά θα ρίξω το φταίξιμο στο γονίδιο...το ελληνικό..ξέρετε...τα πάντα θα γίνουν τελευταία στιγμή λες και ο από μηχανής θεός θα είναι πάντα εκεί να μας βοηθήσει...

     Όταν λοιπόν στις αρχές του 2012 η Ρένα μας προ(σ)κάλεσε να βρούμε ένα παλιό συρτάρι και να το μεταμορφώσουμε σκέφτηκα ότι έχω μπροστά μου αρκετό χρόνο..αμ δε...οι μήνες κύλησαν πολύ γρήγορα ενώ απεγνωσμένα έψαχνα να βρω συρτάρι στους κάδους των σκουπιδιών... μάταια επιστράτευσα όλες τις φίλες της μαμάς μου να ψάξουν στις αποθήκες τους να βρουν αν έχουν κάποιο για πέταμα...και αφού το συρτάρι που αναζητούσα δεν βρισκόταν το πήρα απόφαση οτι σε αυτήν την πρόσκληση δεν θα τα καταφέρνα να συμμετάσχω...κάτι με έτρωγε όμως...εδώ και μέρες θαυμάζω τα έργα σας...τη φαντάσια σας, το μεράκι σας, την υπομονή σας...

     Και ξάφνου δυο εβδομάδες πριν η έκθεση ανοίξει τις πόρτες της στο κοινό σαν από μηχανής θεός η Ρένα με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν ήθελα ένα...και εκείνη την ώρα μου κόπηκε η ανάσα-απίστευτο και όμως αληθινό...ήθελα να χοροπηδήξω μέχρι το ταβάνι...



   Το συρτάρι ταξίδεψε με λεωφορείο και αφού έκανε μια απρογραμμάτιστη στάση στην Ξάνθη ήρθε στα χέρια μου την προηγούμενη εβδομάδα...Το ξετύλιξα προσεκτικά, και ξετρελάθηκα με το σχήμα του, το μέγεθος του...όχι πολύ μικρό ούτε πολύ μεγάλο, όχι πολύ ρηχό αλλά ούτε και φαρδυ...απλά τέλειο... ο χρόνος μου όμως λιγοστός...μόλις κάποιες ώρες τα απογεύματα...και πάντα υπό την υψηλή επίβλεψη του Νικόλα...που ήθελε και αυτός μπογιές και πινέλα...και του έκανα την χάρη... μαζί ζωγραφίζαμε και ας έτριβα κάθε βράδυ το τράπεζι της κουζίνας μισή ώρα για να καθαρίσει από τις μπογιές...αλλά, ναι, το ευχαριστηθήκε αυτός όσο και εγώ! 

     Όσες ώρες ήμουν πάνω από το συρτάρι και πάλευα να του δώσω καινούργια μορφή, προσπαθούσα να φανταστώ την ιστορία του...η ρομαντική μπορντούρα που είχε για στολίδι με έκανε να πιστέψω ότι ήταν κομμάτι  συρταριέρας, κρεββατοκάμαρας...το αρχικό του χρώμα είχε θαφτεί κάτω από γαλάζια λαδομπογιά....



    Το έτριψα, το σαπούνισα, το πέρασα αστάρι, του ζωγράφισα πολλά πολλά σύννεφα και τον μικρό πρίγκηπα...και επειδή ποτέ δεν μου άρεσε η σκέψη ότι ο μικρός πρίγκηπας ζει σε ένα πλανήτη που έχει μόνο δυο τρία ηφαίστεια και ένα τριαντάφυλλο, του έκανα και ένα σπιτάκι με μια μηλιά....του κάρφωσα γαντζάκια και κρεμαστρούλες...έτσι το παιδάκι που θα το χαρεί θα μπορεί να κρεμάει εκεί τις πυτζάμες του, να βάζει στο συρτάρι-πλέον ράφι τα προσωπικά του αντικείμενα και μέσα στην κορνίζα να κρεμάει φωτογραφίες από αγαπημένα πρόσωπα και ευτυχισμένες στιγμές...






    Και όπως λέει ο Μικρός Πρίγκηπας
"Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να δει σωστά - αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά δεν μπορούν να τα δουν τα μάτια". Με την καρδιά μας είδαμε πως ένα συρτάρι μπορεί να μεταμορφωθεί σε έργο τέχνης,  σε χρηστικό αντικείμενο, από ένα κουκλόσπιτο μέχρι ένα τρισδιάστατο πίνακα...και να βοηθήσει στην προσπάθεια που κάνουν οι συνάνθρωποι μας...τον αγώνα που δίνουν για να βγουν νικητές

    Τελευταία και καταϊδρωμένη λοιπόν, θα έρθω σήμερα στα εγκαίνια της έκθεσης γιατί δεν θα μπορούσα να αφήσω το συρτάρι να ταξιδέψει μόνο του......και η χαρά μου είναι μεγάλη...που θα συναντήσω τις διαδικτυακές μου φίλες.

Καλό μας ταξίδι και
ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ 

12 Μαΐ 2012

Ένας μαυροπίνακας στο ψυγείο μας...


     Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές και ενώ σαν χώρα είμαστε ακόμα στο σημείο μηδέν (για να μην πω ότι κάνουμε και χοροπηδηχτά βήματα προς τα πίσω...εκεί περίπου στο 1940) προτίμησα να μην ασχοληθώ καθόλου με την επικαιρότητα αλλά να σας δείξω πως μετέτρεψα την πόρτα από το φοιτητικό μου ψυγείο σε ένα παστέλ μαυροπίνακα.

    Την αφορμή μου την έδωσε ο Ανέστης, που ήθελε ένα ψυγείο για το καφενείο και το συγκεκριμένο του ταίριαζε κουτί.

     Για την ιστορία να σας πω ότι το ψυγείο αγοράστηκε το 1995, για το φοιτητικό μου σπίτι και μετά πέρασε από σαράντα κύματα...με το τέλος των σπουδών μου μεταφέρθηκε στην Κομοτηνή στο μαγαζί του πατέρα μου και  όταν εκείνος συνταξιοδοτήθηκε σε μια αποθήκη. Όταν χτίζαμε το σπίτι εξυπηρέτησε πολύ τους εργάτες που έβαζαν εκεί τα νερά και το φαγητό τους...όπως καταλαβαίνετε ήταν ένα πολύ ταλαιπωρημένο (και βρώμικο από τα χρόνια) ψυγείο, παρατημένο στο λεβητοστάσιο...το καθάρισα σχολαστικά αλλά κάποιες φορές αυτό δεν είναι αρκετό...είχε σκουριάσει σε αρκετά σημεία....Λίγο πριν καταλήξει στην ανακύκλωση έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα ενδιαφέρουσες λύσεις. Αυτή που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η παρακάτω:

ναι, ναι...η πόρτα του ψυγείου έχει μεταμορφωθεί σε μαυροπίνακα...


     Αν έχετε βάλει στο μάτι την άσπρη οικοσυσκευή σας (γιατί την βαρεθήκατε, γιατί είστε ένα βήμα πριν την πετάξετε) σκεφτείτε το ξανά...δεν είναι εποχές για να ενισχύουμε τον ΧΥΤΑ της περιοχής μας. Για να την ανανεώσετε θα χρειαστείτε γυαλόχαρτο όχι πολύ χοντρό, αστάρι και μπογιά για μαυροπίνακα (μπορείτε να την προμηθευτείτε από τα χρωματοπωλεία αλλά μπορείτε να την κάνετε και μόνοι σας). Για το δικό μας ψυγείο χρειάστηκε επίσης άσπρη μπογιά σε σπρέι γιατί ήταν αρκετά σκουριασμένο, όπως βλέπετε.



    Έβγαλα το χερούλι, και τα αυτοκόλλητα  και έτριψα καλά με γυαλόχαρτο όλες τις σκουριές, μέχρι η επιφάνεια να γίνει λεία. Την πέρασα  με αστάρι περίμενα ένα βράδυ να στεγνώσει (αν δεν έχετε σκοπό να την κάνετε μαυροπίνακα, απλά θέλετε να την βάψετε με σπρέι, ο μάστορας στο χρωματοπωλείο, μου είπε ότι το αστάρι δεν είναι απαραίτητο). 

    Κόλλησα χαρτοταινία στα σημεία που δεν ήθελα να βαφτούν με το σπρέι (απαραίτητο)...Η αρχική σκέψη ήταν μαυροπίνακας να βαφτεί μόνο το κομμάτι που ήταν καλυμμένο με εφημερίδες Στην πορεία όμως τα σχέδια άλλαξαν και μαυροπίνακας έγινε όλη η πόρτα.




     Πέρασα τα σημεία που είχαν σκουριάσει, με άσπρο σπρέι, τρεις και τέσσερις στρώσεις., μέχρι να καλυφθούν καλά. Το πρώτο στρώμα ήταν απογοητευτικό αλλά μετά από τρεις στρώσεις έγινε σχεδόν σαν καινούργιο!!!! Δυστυχώς, μου το πήραν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφίες.

    Αφού βεβαιώθηκα ότι το σπρέι είχε στεγνώσει καλά, άπλωσα την πρώτη στρώση από την βαφή μου (που την έκανα ανακατεύοντας ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ σε ένα ποτήρι πλαστικό χρώμα δυο κουταλιές στόκο πλακιδίων, τον οποίο είχα περάσει από κόσκινο και πράσινο ακρυλικό χρώμα). Πρόσεξα  να μην αφήσω λεπτές ή παχιές στρώσεις από μπογιά που θα στέγνωναν ανομοιόμορφα. Περίμενα 4 ώρες και μετά άπλωσα το δεύτερο χέρι με τον ίδιο τρόπο και περίμενα άλλες τέσσερις ώρες. Ένα τρίτο και τελευταίο χέρι και ο μαυροπίνακας μου ήταν σχεδόν έτοιμος
   Υπομονή για 2-3 μέρες μέχρι οι στρώσεις μπογιάς να στεγνώσουν καλά και να σκληρύνουν.


Εμείς πάντως δεν αντέξαμε και τον ζωγραφίσαμε...
Συμβουλή :Μετά από μερικές μέρες πάρτε ένα κομμάτι κιμωλία και ζωγραφίστε όλο τον πίνακα σας. Καθαρίστε τον με νωπό πανί και ο μαυροπίνακας σας είναι έτοιμος να χρησιμοποιηθεί.

Πως σας φαίνεται το καινούργιο μας ψυγείο;;;; Δεν θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί σαν τιμοκατάλογος ;;;;
Καλό υπόλοιπο Σαββατοκύριακο


5 Μαΐ 2012

Με λένε Νίκη και στις αυριανές εκλογές θα ψηφίσω υπεύθυνα....

    Η αυριανή μέρα θα με βρει μπροστά σε μια κάλπη να εκτελώ καθήκοντα δικαστικού αντιπροσώπου...Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι για το τι αποτελέσματα θα βγουν από αυτήν την κάλπη...του δικού μου τμήματος αλλά και όλης της Ελλάδας...
  Εύχομαι όλοι μας να ψηφίσουμε υπεύθυνα και συνειδητοποιημένα, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και ακόμα ελπίζω ότι ανάμεσα στους υποψηφίους των 32 κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας να υπάρχουν άξιοι άνθρωποι, με όρεξη για δουλειά, ικανοί να μας βγάλουν από το τέλμα.


Καλή ψήφο


Υ.Γ. Μην ξεχάσετε να κλειδώσετε τους παππούδες στο σπίτι...

2 Μαΐ 2012

Ανανεώστε φτηνά την παλιά σας ζώνη

     Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση στάθηκε  επίσκεψη μου σε γνωστό πολυκατάστημα ρούχων...εκεί σε μια βόλτα που έκανα στο γυναικείο τμήμα το μάτι μου "καρφώθηκε" στο σταντ με τις ζώνες από αλυσίδα...πλησίασα και τις παρατήρησα δεν ήταν ακριβές...μόλις 16 Ευρώ...αλλά γιατί να δώσω χρήματα όταν μπορώ να την κάνω μόνη μου με πράγματα που ήδη έχω στο σπίτι;;;


Πριν από χρόνια αυτή η ζώνη φορέθηκε και με έβγαλε ασπροπρόσωπη αρκετές φορές...
Πλέον ήταν στο συρτάρι με τα αξεσουάρ που έχει περάσει η μόδα τους...


   Τα μπιχλιμπίδια της βγήκαν και ένα κομμάτι από φόδρα που είχε περισσέψει από άλλο πρότζεκτ περάστηκε ανάμεσα στους κρίκους. Το καλό με αυτό το ύφασμα είναι ότι με το ψαλίδι κόβουμε την άκρη του και μετά με τα χέρια ουσιαστικά το σκίζουμε (χωρίς όμως να λοξήσει)


       Στη συνέχεια έκανα τα λουλούδια. Τρόποι για να τα κάνετε υπάρχουν πολλοί..... Δείτε εδώ και εδώ και μπορείτε πάντα να ψάξετε στο google " fabric flowers diy"


     Για κούμπωμα χρησιμοποίησα ένα στοιχείο από παλιό μπρελόκ...όσο για τα κρόσσια θα κόψετε λεπτή αλυσίδα σε κομμάτια και θα τα περάσετε σε ένα κρίκο...υφασμάτινα κρόσσια  μπορείτε να κάνετε και με αυτόν τον τρόπο



     Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν τρελαίνομαι για το χρώμα...αλλά παρατήρησα ότι οι βιτρίνες έχουν γεμίσει από εκτυφλωτικά χρώματα, φωσφοριζέ πολλές φορές...επιπλέον βρήκα ευκαιρία να περάσω ένα άκρως δημιουργικό απόγευμα. Εάν θελήσετε να ανανεώσετε την παλιά σας ζώνη από αλυσίδα να έχετε κατά νου ότι φέτος στη μόδα παίζει πολύ το κοραλί!!!

                                                                          Φιλιά πολλά

ΥΓ. Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας...Να ξέρετε ότι μου φτιάχνουν τη μέρα!!!!


1 Μαΐ 2012

Με μια αγκαλιά...


...καλούδια από την ελληνική θάλασσα και ύπαιθρο
με τα μάγουλα κόκκινα από τον ήλιο 
και τις πατούσες ακόμα ζεστές από την καυτή άμμο
σας εύχομαι
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!