31 Οκτ 2012

Δαντέλα, λινάτσα και...βαζάκια σάλτσας! DIY

   Αυτή είναι ακόμα μια ανάρτηση με το αγαπημένο μου θέμα...recycle and repurpose...σε απλά ελληνικά ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση αντικειμένου με άλλον τρόπο από εκείνο για τον οποίο δημιουργήθηκε.
  Αυτή τη φορά σειρά είχαν διάφορα βαζάκια από σάλτσα ντομάτας, ελιές, πιπεριές φλωρίνης κλπ. κλπ., που βρέθηκαν στα χέρια μου λόγω του καφενείου...Ο καλός μου συγκέντρωσε κυριολεκτικά ένα σωρό και επειδή ξέρει το κουσούρι μου δεν τόλμησε να πετάξει...
    Όταν λοιπόν μου  ζήτησε θήκες για τα ρεσώ που θα ανάβει τα βράδια...σκέφτηκα τι καλύτερο από αυτά...πήρα λινάτσα, δαντέλα λεπτή αλλά και φαρδιά, αποξηραμένα φύλλα, σπάγκο, ξερά κλαδιά, σελίδες από τη δουλειά που ήταν για πέταμα και το αγαπημένο μου πιστόλι σιλικόνης και ξεκίνησα να κολλάω...
    Πρώτα η λινάτσα, μετά η λεπτή δαντέλα και μετά το φύλλο...ε, να μην κάνω και ένα φιογκάκι με τα ξεφτίσματα της λινάτσας...είπαμε τα πάντα ανακυκλώνονται και ξαναχρησιμοποιούνται...

    Για να κιτρινίσω το χαρτί το μούλιασα σε νερό με νες καφέ και το έβαλα σε χαμηλό φούρνο να στεγνώσει

 



   Μετά θυμήθηκα ένα τεράστιο βάζο από ελιές Καλαμών...Τρεις μέρες το έπλενα για να ξεμυρίσει και να φύγει η γλίτσα δεν θα ήταν κρίμα να μην το αξιοποιήσω;;;
Πήρα ένα φαρδύ κομμάτι δαντέλα (περίπου 10 πόντων) το έβαλα πάνω στη λινάτσα μου και την ψέκασα με άσπρο σπρέι... τα σχέδια δεν καλοφαίνονται επειδή ήταν πρώτη φορά και φοβήθηκα να το ψεκάσω για πολλή ώρα.  Την επόμενη θα ψεκάσω και δεύτερη φορά για πιο έντονο αποτέλεσμα...αφού στέγνωσε, η διαδικασία ήταν ίδια...λινάτσα, δαντέλα ζεστή σιλικόνη...




...μου φαινόταν όμως φτωχό...ασε ασε το' χω....ένα στεφανάκι από κλαδιά που φρόντισε να μου προμηθεύσει η Αλέκα (όπως καταλαβαίνετε έχουν μάθει οι γύρω την λόξα μου και με προμηθεύουν με διάφορα κατά καιρούς), ένα λουλουδάκι από μια μπομπονιέρα, μερικά κουρελάκια από λινάτσα που είχαν περισσέψει και ένα ρόδι αποξηραμένο (που ένας Θεός ξέρει από πότε το έχω) λίγη δαντελίτσα για την τσαχπινιά και να σου το βαζάκι....


Τα βαζάκια θα γεμίσουν περίπου δυο δάχτυλα με κόκκους καφέ και πάνω τους θα καθίσει το ρεσώ...

Το βράδυ είναι μαγεία...
Μέχρι να τα πάρει ο Ανέστης στο μαγαζί τα ανάβω και τα κοιτάω μαγεμένη...
Ελπίζω να σας άρεσαν οι ιδέες μου...
Επανέρχομαι και με άλλους τρόπους διακόσμησης για τέτοια βαζάκια....
Είπαμε, γίνεται χαμός στο σπίτι από δαύτα...

25 Οκτ 2012

Αυτοκινητόδρομος παιχνίδι-DIY

    Mεγαλώνοντας ο Νικόλας ανακαλύπτει ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να παίξει  με τα παιχνίδια του εκτός από το να τα πετάει από τα κουβαδάκια αποθήκευσης...τώρα τελευταία έχει παθιαστεί με τα αυτοκινητάκια...υπάρχει ένα σε κάθε σημείο και γωνία του σπιτιού....περνάει αρκετή ώρα κάνοντας τα βόλτες στο κρεβάτι μας, στους τοίχους, στον καναπέ, ενίοτε και στην πλάτη μας...και έχω να σας πω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το ανυποψίαστος να πατήσεις κάποιο από δαύτα...
     Όταν βρέθηκε μπροστά μου αυτή η ανάρτηση και έχοντας στο μυαλό ένα μεγάλο κομμάτι νοβοπάν (από αυτά που χρησιμοποιούνται για πλάτη στα έπιπλα, που κράτησε ο πατέρας μου όταν ανακαινίζαμε το παιδικό μου δωμάτιο σκέφτηκα να του κάνω τον δικό του αυτοκινητόδρομο...
   Εκοψα το νοβοπάν στις διαστάσεις μιας μεγάλης πράσινης κορνίζας από το ΙΚΕΑ  το έβαψα με μπογιά για μαυροπίνακα και ζωγράφισα πάνω του με κιμωλία  ένα δρόμο σκεφτόμενη ότι θα μπορούμε να αλλάξουμε το σχέδιο του όποτε το θέλουμε....ο Νικόλας όμως θεώρησε ότι το να σβήνει τον πίνακα με το βρεγμένο σφουγγάρι έχει πιο πολύ πλάκα...δεν θα έλεγα το ίδιο για το ριχτάρι του καναπέ και το χαλί που γέμισαν κιμωλίες...

     1η αλλάγή σχεδίων...ο μαυροπίνακας θα ξαναχρησιμοποιηθεί όταν είμαστε απολύτως έτοιμοι...με λευκή μονωτική ταινία έκανα την διαχωριστική γραμμή του δρόμου και τις διαβάσεις...θυμήθηκα και κάτι πλαστικά δεντράκια-διακοσμητικά σε τούρτες- που μου είχε φέρει η Νίτσα (αγαπώ Νίτσα Τσίλα γιατί πάντα μου φέρνει κορδέλες, υφάσματα από μπομπονιέρες και οτιδήποτε άλλο που θεωρεί ότι θα μου φανεί χρήσιμο)......κόλλησα από κάτω τους ταινία διπλής όψης για να μπορούν να τοποθετούνται όπου θέλουν χωρίς να παρακωλύουν την κυκλοφορία....και ο δρόμος μου ήταν έτοιμος...

Επειδή όμως είναι πολύ δύσκολο να κόψεις ίσια τη μονωτική ταινία στα δυο προέκυψε ένα θέμα...αισθητικής (της δικής μου για την ακρίβεια)...σε δουλειά να βρισκόμαστε με άλλα λόγια...

                             



 2η αλλαγή σχεδίου...το νοβοπάν βάφτηκε άσπρο και με τη βοήθεια μιας ξύλινης κορνίζας σχεδίασα τους δρόμους και το έβαψα...




     Οι διαχωριστικές γραμμές έγιναν με αυτοκόλλητες ταινίες ...μάλλον όμως θα βαφτούν και αυτές γιατί ο Νικόλας διασκεδάζει να τις ξεκολλάει...μαζί με το να μαδάει τα δεντράκια...ο "βόμος" μας είναι έτοιμος για βόλτες...και η πίσω μεριά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μαυροπίνακας.

Αν σας άρεσε σαν ιδέα αλλά δεν έχετε νοβοπάν μπορείτε να το φτιάξετε και με  χαρτόνι...Δείτε  




αλλά και εδώ


Κλείνω με την παρακάτω φωτογραφία...την είδα στην αρχή της εβδομάδας στο facebook και έχω να προσθέσω ότι ποτέ ξανά στη ζωή μου δεν έπαιξα αυτοκινητάκια με τέτοια ευχαρίστηση μέχρι που ήρθες εσύ στη ζωή μου...

                                         


  Μήπως τώρα έχει σειρά  ένα γκαράζ αυτοκινήτων με το φελιζόλ που φύλαξα από τη συσκευασία της ηλεκτρικής σκούπας;;
κάτι μου λέει ότι η συγκεκριμένη ανάρτηση θα έχει συνέχεια....

14 Οκτ 2012

Στεφάνι στα χρώματα του φθινοπώρου...

      Και μετά από  αυτήν την ανάρτηση  αλλά και αυτή ήρθε η ώρα να σας δείξω τι έφτιαξα εγώ για να καλωσορίσω το φθινόπωρο και τα πρωτοβρόχια στο σπίτι μας...
      Ξεκίνησα στα τυφλά συγκεντρώνοντας τα υλικά μου...στην φωτογραφία βλέπετε μόνο μερικά από όλα όσα χρησιμοποιησα...πιπεριές από τον κήπο αλλά και πεπονάκια που δεν μεγάλωσαν, μικρές κολοκύθες που τις προμηθεύτηκα από τον Μασούτη (το μοναδικό σούπερ μάρκετ σε ολόκληρη την Κομοτηνή που έφερε διακοσμητικές κολοκύθες. Και όπως μου είπε ο υπάλληλος η μοναδική που τις αγόρασα ήμουν εγώ),  ρόδια, αποξηραμένα φύλλα, φούντες από καλαμπόκια και άλλα....και κάπως έτσι ξεκίνησα να συνθέτω...



         Μεγάλο καημό είχα να φτιάξω ένα στεφάνι από κληματσίδες.... ψάχνοντας από εδώ και από εκεί κατάφερα να μαζέψω κλαδιά ίσα για ένα στεφάνι....βλέπετε δεν ήξερα ότι το φθινόπωρο δεν είναι η εποχή που κλαδεύουν τα αμπέλια...τώρα πλέον έχω ενημερώσει όλους τους γνωστούς και φίλους που έχουν και την εποχή του κλαδέματος θα ανοίξω βιοτεχνία κατασκευής στεφανιών!!!!


      Αγαπημένη λινάτσα, φούντες από τα καλαμπόκια της γειτόνισσας που ξεράθηκαν, ρόδια, δυο baby ηλίανθοι από μια ανθοδέσμη (Κάστρου, αν με διαβάσεις αυτοί είναι οι ηλίανθοι από την ανθοδέσμη σου, οι μεγάλοι χάλασαν δυστυχώς), κολοκύθες, μικρές πιπερίτσες διάφορα αποξηραμένα φύλλα συνεργάστηκαν με μεγάλη επιτυχία θα τολμούσα να αναφέρω για ένα στεφάνι άκρως φθινοπωρινό...Όσες είστε τακτικές αναγνώστριες θα έχετε καταλάβει ότι τα στεφάνια είναι μεγάλη μου αδυναμία...για αυτό και φροντίζω κάθε εποχή και γιορτή να έχει το δικό της στεφανάκι...μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ τα περσινά στεφανάκια   

      Η vintage σιδερένια σεζ λόνγκ που είχε φτιάξει ο πατερούλης πριν από είκοσι χρόνια μεταλλάχτηκε σε τεράστια ζαρντινιέρα και συμπλήρωσε το φθινοπωρινό σκηνικό....το ξύλινο κουτί με τους διάφορους καρπούς είναι αυτό που είχα χρησιμοποιήσει εδώ



       Προς το παρόν μόνο τη βεράντα κατάφερα να διακοσμήσω...η ώρα που μπορώ να αφιερώνω πλέον στο χόμπι μου είναι πολύ περιορισμένη και θεωρείται πολυτέλεια...Κάπου όμως ανάμεσα στο πρωινό ξύπνημα (δικό μου και του Νικόλα), την αγωνία να ντυθώ, να τον ντύσω να τον πάω στον παιδικό να είμαι σχετικά νωρίς στη δουλειά μου, να γυρίσω πτώμα το μεσημέρι και να βρω ένα σπίτι βομβαρδισμένο, να κάνω φαγητό, να προσπαθήσω συμμαζέψω το σπίτι πού πλέον έχει σηκώσει μπαϊράκι με το φλάμπουρο να το κρατάει ο Νικόλας, να σιδερώσω το 25ο πλυντήριο της εβδομάδας....η σκέψη μου είναι ποιο θα είναι το επόμενο πρότζεκτ...

      Μείνετε συντονισμένοι γιατί η φθινοπωρινή διακόσμηση του δικού μας σπιτιού δεν έχει ολοκληρωθεί....(φοβάμαι μόνο ότι όταν θα ολοκληρωθεί θα έχει έρθει η ώρα για τα Χριστούγεννα ;))))