Στο ίδιο έργο θεατές...

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

 Έδώ και καιρό είμαστε στο ίδιο έργο θεατές....μια φορά το μήνα δηλαδή  όταν έρχονται οι τροϊκανοί για την επιθεώρηση και διαπιστώνουν ότι τίποτα δεν έχει προχωρήσει, τίποτα δεν έχει γίνει...και αποφασίζουν χωρίς εμάς για εμάς (μα πάνω από όλα σε βάρος μας) νέα μέτρα -που μου θυμίζουν τα Δρακόντεια- υποθηκεύουν σε μια νύχτα τις ζωές της γενιάς μας αλλά και των επόμενων γενιών...πλέον μπορώ να το πω και ανοιχτά...αυτό που ζούμε είναι ένας άτυπος πόλεμος...ένας πόλεμος νεύρων...που όμως έχει πολλές παράπλευρες απώλειες....και αυτό που δεν μπορεί να μου εξηγήσει κανείς είναι τι έχουν αποφερει όλα αυτά τα μέτρα...που έχουν οδηγήσει...μόνο από τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό...έχουν φύγει πολλές χιλιάδες ευρώ....έχουν πάει κάπου όλα αυτά...ή απλά προσπαθούμε ανεπιτυχώς να γεμίσουμε ένα βαρέλι χωρίς πάτο;;;;

Με αυτά και με εκείνα κάθε μέρα που περνάει νιώθω λίγο πολύ σαν τον Νικόλα....

     που όποτε έρχεται η ξαδελφούλα του να παίξουν μαζεύει γύρω του όλα τα παιχνίδια  και ταμπουρώνεται πίσω από ένα μεγάλο μαξιλάρι κοιτώντας με βλοσυρό βλέμμα οποίον κοτάει να τον πλησιάσει...έτσι και εγώ έχω ταμπουρωθεί κρατώντας αγκαλιά όλους όσους αγαπώ και κοιτώ βλοσυρά μην έρθει κανείς και μου πάρει τίποτα....

       που συχνά πυκνά πηγαίνει στο πιο σκοτεινό σημείο του σπιτιού  και με μια κίνηση του χεριού του και ένα επιβλητικό "Φύγε" διώχνει τον κακό λύκο...λες και μόνο στο σκοτάδι κρύβονται οι λύκοι, λες και οι λύκοι είναι οι μόνοι κακοί στην ιστορία...η αλήθεια είναι ότι εκεί έξω υπάρχουν λύκοι πολύ πιο τρομεροί από τους πραγματικούς και μακάρι να ήταν το ίδιο εύκολο με μια κίνηση να διώξω και εγώ όλη την ανασφάλεια που μου πονοκεφαλιάζει το κεφάλι και δένει κόμπο το στομάχι μου....
       που όταν η γιαγιά του προσπαθεί να τον μπουκώσει με την τελευταία μπουκιά φαγητού (τη μανία και αυτή)  εκείνος αρνείται πεισματικά λέγοντας "Πατέ"...έτσι και εγώ έχω βαρεθεί να με μπουκώνουν λόγια και υποσχέσεις, έχω βαρεθεί να πληρώνω ΑΔΙΚΑ χαράτσια...ΠΑΤΕ...λέω και εγώ...(μάταια όμως και ο Νικόλας μπουκώνεται και εγώ πληρώνω...)
    που όταν προσπαθούμε "για το καλό του" να του βάλουμε φυσιολογικό ορό στη μύτη μήπως και ξεμπουκώσει εκείνος χτυπιέται πεισματικά...εγώ τουλάχιστον το κάνω μόνο με γνώμονα το δικό του καλό...αυτοί που κυβερνούν τις τύχες μας το κάνουν βάσει του κοινού καλού;;;; Δεν νομίζω...ένας λαός έρμαιο...ένας λαός που έφταιξε αλλά είναι ανάγκη να πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα;;;
    

 Στο ίδιο έργο θεατές....εσύ και εγώ ...

και το χειρότερο είναι ότι το έργο αυτό -του παραλόγου-δεν μας αρέσει, 

δεν έχουν σκοπό να το κατεβάσουν, 

δεν έχει happy end,

η άποψη του σκηνοθέτη είναι ψυχαναγκαστική

 και οι ηθοποιοί (εμείς δηλαδή) μαριονέττες....

       Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν είναι να απορεί κανείς γιατί μου λείπει η διάθεση να κάνω πράγματα που άλλοτε με ευχαριστούσαν, με ηρεμούσαν και μου ξεκούραζαν το φουρτουνιασμένο μου μυαλό...το ίδιο όμως νιώθω ότι συμβαίνει και με εσάς....δεν υπάρχει ανάρτηση που να μην αναφέρεται σε αυτό που ζούμε....αγαπημένα μπλογκ κατεβάζουν ρολά...και μέσα σε όλα με την υπογραφή της σύμβασης με την ACTA...θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές φίμωσης και περιορισμό του ελεύθερου λόγου...με άλλα λόγια θα ξαναμπούμε στο γύψο...

Σας χαιρετώ με τους στίχους που συνέχεια ανακυκλώνονται στο μυαλό μου...

"Ό,τι ακούω να ακούς μέσα σε κόσμους μυστικούς

θ' ανακαλύψεις μια πατρίδα ξεχασμένη
παραδομένη στους καιρούς και σε πελάτες πονηρούς
σε συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη

Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές

φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας

οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές

αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας

Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή
αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις

με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς

και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις

.....

Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό
απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα

θέλω ν' αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω

 να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα..."

       http://www.youtube.com/watch?v=p1gzgh9osgE

xxx

ΥΓ.Με τις γκρίνιες μου και τις μιζέριες μου, με τις καλές μου μέρες αλλά και τις κακές...

όχι δεν θα γλυτώσετε εύκολα από εμένα...