Το μόνο που μένει είναι η τραπεζαρία...

     Προσπαθώντας να βρω τρόπους (οικονομικούς) να στολίσω τους άδειους τοίχους του σπιτιού μου έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο από το http://www.soulouposeto.blogspot.com/ .

    Μου αρέσει να βάζω αγαπημένες φωτογραφίες σε περίοπτη θέση...πολλές φορές τους μιλάω κιόλας...μου φέρνουν αναμνήσεις, μυρωδιές, στιγμές....Αρχικά είχα σκεφτεί να κάνω κάτι τέτοιο στην εσωτερική σκάλα του σπιτιού....αλλά από μέγα λάθος του πολιτικού μηχανικού, του μπετατζή και του επιβλέποντος ταυτόχρονα η εν λόγω είναι τόσο επικίνδυνη που το τελευταίο που χρειάζεσαι όταν την ανεβοκατεβαίνεις είναι φωτογραφίες να σου αποσπούν την προσοχή!!!

*Εστίασα λοιπόν στο τοίχο της τραπεζαρίας...

*βρήκα αυτό το έξυπνο tutorial (δοκιμάστε το) πως να κρεμάσω τις κορνίζες μου με όσο τον δυνατόν λιγότερες τρύπες και

*αφού αποφάσισα πως ακριβώς τις θέλω

*αγγάρεψα το μεγάλο αγόρι μου να τις καρφώσει....

      Στο κέντρο τοποθέτησα τηνκορνίζα με τα στέφανα του γάμου καθώς το θέμα είναι στιγμές από γαμοβάφτιση μας...Ξέρω ότι πολλοί θεωρούν ότι οι προσωπικές στιγμές ταιριάζουν πιο πολύ στα ιδιαίτερα μέρη του σπιτιού, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα...επειδή όμως περνάμε τις περισσότερες ώρες μας εκεί μου αρέσει να έχω γύρω μου φωτογραφίςες από τις όμορφες στιγμές...ελπίζω με τον καιρό να μεγαλώσει η σύνθεση...

       Τώρα το μόνο που μένει είναι....να αγοράσουμε τραπεζαρία (χιχι)...και να βάψω τον συγκεκριμένο τοιχο με άλλο χρώμα για να κάνει αντίθεση με τις κορνίζες...όπως μου πρότεινε η συνονόματη blogger Νίκη...

το πρώτο είναι εύκολο...έχω βάλει στο μάτι κάτι γαλλλικού τύπου τραπεζαρίες 

...από σίδερο και λέω να αγγαρέψω τον πατέρα μου να μου φτιάξει...για το δεύτερο ( να βάψω τον τοίχο) πρέπει να πείσω το στεφάνι μου (που λέει και η Stavi) και δεν θα είναι και πολύ εύκολο...

Φιλιά πολλά!!!

Μυστικό: αγοράστε καρφιά καλής ποιότητας (κατά προτίμηση γερμανικά-κάτι που λέω με μισή καρδιά...). Κυκλοφορούν στην αγορά κινέζικα, που στραβώνουν με το πρώτο χτύπημα και κάνουν τον τοίχο πουά...