Ο δικός μου παράδεισος

        Ομόλιο ονομάζεται το χωριό από όπου κατάγεται η μαμά μου. Βρίσκεται στους πρόποδες του Κισσάβου, γειτονεύει με δύο μαγευτικές περιοχές, την Κοιλάδα των Τεμπών και το Δέλτα του Πηνειού. Ήταν πατρίδα του Εύμολου και μοναδική δίοδος ανάμεσα στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, κατά την αρχαιότητα έχει να διηγηθεί μια σημαντική ιστορία περισσότερων των 3.000 χρόνων. Ώς Ομόλη, γνώρισε μεγάλη ακμή τον 4ο π.Χ. αιώνα και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της εποχής. Κάποτε λεγόταν και Λασποχώρι!!! 

        Εκεί σε ένα χωραφάκι-προικώον της μαμάς- ο πατέρας μου έφτιαξε το δικό του παράδεισο....Το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται το 1978 αλλά η μετακόμιση της οικογένειας στην Κομοτηνή δεν του επέτρεψε να το ολοκληρώσει παρά μόνο μετά την συνταξιοδότηση του..Παρόλες τις ατέλειες του δεν παραλείπαμε να το επισκεπτόμαστε οικογενειακώς κάθε Πάσχα και καλοκαίρι...ήταν η καλύτερη μου....

        Μια βδομάδα που ήμουν εκεί απείχα συνειδητά από κάθε είδους τεχνολογία...Δεν ήξερα τι γινόταν στον έξω κόσμο και μόλις το απόγευμα άκουσα για τις πυρκαγιές που καίνε τα υπέροχα μας δάση...και για ακόμα μια φορά σφίχτηκε το στομάχι μου...και η ψυχή μου...ελπίζω ο Θεός να βάλει το χέρι του και οι φλόγες να καταλαγιάσουν.

          Το μόνο που έκανα ήταν μπάνια στην κοντινή παραλία του Στόμιου, που ήταν επί το πλείστον γαλήνια και ιδανική για τις "τσαλαβούτες" του Νικόλα....Μάζευα κοχύλια θαλασσόξυλα και οτιδήποτε άλλο ξέβραζε το κύμα...

.

Αδελφώθηκα με όλα τα πλάσματα του Θεού και με τη γη...

Τις περισσότερες ώρες ήμουν ξυπόλητη ...

α, κατάφερα να διαβάσω και ένα βιβλίο...μικρό βέβαια αλλά το διάβασα από την αρχή μέχρι το τέλος!

Και εννοείται αφέθηκα στις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες...Σε αυτή τη φάση θα ήθελα να σας πω ότι δεν τις συμμερίζονται δυστυχώς όλοι στην οικογένεια..

Κατιτίς για το καλωσόρισμα των επισκεπτών ...τελείωσε μόλις χτες και ελπίζω από σήμερα να κοσμεί την εξώπορτα μας...

Ο παράδεισος του πατέρα μου με τα χρόνια έγινε και δικός μου. Ελάτε να σας ξεναγήσω

Η αυλή με τα πλατάνια και τις κούνιες...έχω γράψει πολλές ώρες κάνοντας κούνια...και από ότι κατάλαβα και του Νικόλα του αρέσει πολύ....

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία έξω από το σπίτι μας...

Όλα τα παρακάτω είναι φτιαγμένα από τα χεράκια του πατέρα μου

Νομίζω ότι δεν χωρά αμφιβολία από που πήρα το γονίδιο....

    Σε περίπτωση που επισκεφτείτε τα παραπάνω μέρη μην παραλείψετε να κάνετε μια στάση για τσιπουράκι στην ψαροταβέρνα "το τσάγεζι"...ήμουν εκεί χτες και έφυγα ενθουσιασμένη από το περιβάλλον, τη μουσική και τους μεζέδες !!!

Με περιμένουν κάτι λίγα πλυντήρια

Καλό βράδυ και καλώς σας βρήκα!!!

Φιλιά

ΥΓ. Χαίρομαι που σιγά σιγά μαζευόμαστε όλες οι Βορειοελλαδίτισσες...Περιμένω να ακούσω προτάσεις για το που μπορούμε να βρεθούμε!