Την νύχτα που έπεφταν τα αστέρια...

αντί να είμαι στο μπαλκόνι και να τα χαζεύω προσπαθούσα να δώσω μια μοντέρνα πινελιά σε ένα μαύρο τσαντάκι, αγορασμένο το 2002 (ναι, ναι είμαι μεγάλη "μαζώχτρα", δεν πετάω τίποτα) από το Nine West. Εκείνη την εποχή ήταν στη μόδα αλλά από τότε κλείστηκε μέσα στο κουτι με τα βραδινά μου τσαντάκια και δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε...Μέχρι τις δυο τα ξημερώματα το πάλευα...Βλέπετε κάπου έπρεπε να εκτονώσω την ανησυχία μου (πλησιάζει η ρημάδα η Πανσέληνος, ούιιιιι). Το καλό είναι ότι μετά κοιμήθηκα σαν πουλάκι και ξύπνησα με καλή διάθεση...

Πάμε να δούμε πως το έκανα;;;;

Χρειάστηκα μαύρη δαντέλα φάρδους 2 εκατοστών, μαύρη γκρο κορδέλα φάρδους  3,8 εκατοστών και μαύρη σατέν κορδέλα φάρδους 2 εκατοστών, μια βελόνα, ένα κομμάτι από αλυσίδα για κοσμήματα μήκους 50 εκατοστών (που ποτέ δεν μπόρεσε να βρει το δρόμο της για να γίνει κάτι ) και ένα κρυσταλλάκι από τοκά παλιάς μπαλαρίνας



Αγνοήστε τον φιόγκο από φερμουάρ. Αρχικά ήταν να τοποθετηθεί στο κέντρο αλλά μου άρεσε καλύτερα ο φιόγκος από κορδέλα



      Αρχικά τοποθέτησα τη δαντέλα πάνω στη κορδέλα και με μικρές βελονιές τις ένωσα.

     Έκανα φιόγκο την γκρο κορδέλα και στο κέντρο του έδεσα δαντέλα που είχε περισσέψει. Μου φάνηκε άτονος και μουντός  και τον "ζωήρεψα"  με ένα σχετικά μεγάλο κρυσταλλάκι

       Όλα τα παραπάνω κολλήθηκαν με σιλικόνη στην τσάντα (επειδή είναι σχετικά σκληρή και δεν μπορούσε να περάσει το βελόνι). Η αλυσίδα μπήκε στα σημεία που ήταν το παλιό της (υφασμάτινο)λουράκι της.

      Μυστικό: για να βγει η σιλικόνη που στέγνωσε σε σημεία που δεν θέλουμε να φαίνεται βάζουμε πάνω της ένα χαρτί (κατά προτίμηση λευκό) και το πατάμε με ζεστό σίδερο. Η θερμότητα την κάνει ξανά ρευστή και βγαίνει με μεγαλύτερη ευκολία.

Καλό απόγευμα και να περάσετε όμορφα τον Δεκαπενταύγουστο!