Ξανά εδώ με μια ανάρτηση ....για παπούτσια !
Τα συγκεκριμένα σανδάλια σιλικόνης, τα είχα αγοράσει πέρσι, όταν πήγα διακοπές χωρίς να πάρω μαζί μου σαγιονάρες για τη θάλασσα. Ε, αυτά παθαίνεις, όταν προσπαθείς να θυμηθείς να πάρεις όλα τα απαραίτητα για ένα δίχρονο (από πάμπες, μπιμπερό, ρούχα, μαγιό μέχρι μπρατσάκια και όλη την τελευταία συλλογή σε πλαστικά κουβαδάκια και καραβάκια....)....χωρίς να ξεχάσεις να πάρεις το....δίχρονο!!!
Ήταν αγορά ολίγων λεπτών και ήξερα εξαρχής ότι δεν υπάρχει περίπτωση μέχρι το τέλος των διακοπών να υπάρχουν χάντρες πάνω τους...ε, αυτό δεν με πτόησε την crafter, που μπορεί σαγιονάρες να είχα ξεχάσει να πάρω αλλά στο πορτ παγκάζ μαζί με τα κουβαδάκια είχα προσεκτικά στοιβάξει δυο σακούλες σύνεργα μέσα στα οποία δεν θα μπορούσε να λείπει το πιστόλι σιλικόνης!!!!! Οι χάντρες ξεκόλλησαν από τις πρώτες μέρες και τις κόλλησα ουχί μια, ουχί δυο αλλά πέντε έξι φορές μέχρι που μετά από μια βόλτα στην παραλία συνειδητοποίησα ότι η μια χάντρα είχε απηυδήσει από την καυτή σιλικόνη και την είχε κάνει για άλλη παραλία....και μετά από τη πρώτη χάντρα που σήκωσε αντάρτικο επαναστάτησαν και οι λοιπές....
"Σιγά μη στεναχωρηθώ....homework για το επόμενο καλοκαίρι" σκέφτηκα....
και να που ήρθε η ώρα τους να μεταμορφωθούν
Αρχικά ξεκόλλησα τις χάντρες που είχαν μείνει και
καθάρισα με βαμβάκι βουτηγμένο σε ασετόν τα υπολείμματα από τις κόλλες
Αγόρασα από το γνωστό παιχνιδομάγαζο ένα ματσάκι μωβ πλαστικά λουλούδια (στο καρότσι τα έβαλα κάτω κάτω για να μην φαίνονται...μου τη δίνουν τα πλαστικά λουλούδια....χεχε). Τα μάδησα και άφησα μόνο τα πέταλα τους, τα οποία έραψα μεταξύ τους. Στο κέντρο τους έβαλα μια περλίτσα.
Τα κόλλησα σε τσόχα και μετά στο παπούτσι....
Μένει να δω πόσο θα πάνε...
αλλά και πάλι δε θα στεναχωρηθώ...γιατί κάθε αναποδιά είναι ευκαιρία για δημιουργία!
Έτσι δεν είναι;