Είναι γνωστή η αγάπη μου για τα στεφάνια...όπως επίσης και πόσο αγαπώ υλικά όπως η λινάτσα, ο σπάγγος και η δαντέλα..
Δε θα μπορούσα λοιπόν να σκεφτώ πιο αντιπροσωπευτικό δωράκι απο αυτό το στεφανάκι, που αύριο θα ταξιδέψει για τη Γερμανία. Ελπίζω να αρέσει στους παραλήπτες-αγαπημένους συγγενείς που ξενιτεύτηκαν από επιλογή και όχι από ανάγκη-όσο άρεσε σε εμένα...όταν το έκανα η διάθεση μου ήταν αρκετά νοσταλγική και ρομαντική και ίσως όχι τόσο ανοιξιάτικη λόγω της βροχής που δε λέει να σταματήσει εδώ και τρεις μέρες...
Χρησιμοποίησα ένα φελιζολένιο στεφάνι που το έντυσα με εκρού νήμα...επειδή όμως το νήμα δεν ήταν αρκετό το τελείωσα με σπάγγο...και επειδή ούτε ο σπάγγος ήταν αρκετός και σε μερικά σημεία φαινόταν το φελιζόλ το έντυσα με μια δαντέλα (όχι της γιαγιάς, ούτε της προίκας)....
Τον τρόπο για να φτιάξετε λουλούδια από λινάτσα θα βρείτε εδώ
Ο φιόγκος είναι επίσης αγαπημένος και δίνει στο γενικό σύνολο μια "χαριτωμενιά"
Η αλήθεια είναι ότι με παίδεψε πολύ μέχρι να τελειώσει...ξέχασα πόσες φορές το ξήλωσα....και βέβαια μέχρι να το τελειώσω είχα χάσει το φως της μέρας....για αυτό και οι φωτογραφίες μου δεν είναι και οι καλύτερες...
εν μέρει έφταιγε η διάθεση μου, φυσικό επακόλουθο του καιρού και των δελτίων ειδήσεων...Παρόλη τη χτεσινή ανοιξιάτικη ισημερία η άνοιξη στην Κομοτηνή δεν μας καλοδέχθηκε με τον καλύτερο τρόπο...είναι να απορεί κανείς με το πόσο ψυχοθεραπευτικά δρα ο ήλιος στη διάθεση όλων μας...
Καλό ηλιόλουστο τριήμερο!
ΥΓ. Μόνο σε εμένα φαίνεται βουνό όλο αυτό με την κατάργηση του Google reader...Αυτός ο blogger γιατί δε λέει να καθήσει στα αυγά του και όλο μας αλλάζει ¨τα φώτα";;;;