Έχω μια...Χαρά...

...δηλαδή από χτες την έχω,  που είδα το ειδοποιητήριο του ταχυδρόμου στη θυρίδα...Πρωί πρωί πήγα στο ταχυδρομείο και πήρα το δωρό της Χαράς....Με αυτά όμως και με εκείνα ήρθε μεσημέρι για να το ανοίξω...Δεν ήθελα να το κάνω βιαστικά...Σιγά σιγά ξετύλιξα το χαρτί...και τσουπ μου φανερώθηκε...φροντισμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια...

               Το κλουβί για τα πουλάκια πέταξε από Ζάκυνθο και πλέον θα κατοικοεδρεύει στην Κομοτηνή.... Και νομίζω ότι βρήκε τη θέση που του αξίζε στην όμορφη κουζίνα μου !!!

Χαρά σ' ευχαριστώ...θα βάλω τα δυνατά μου για αυτό που μου ευχήθηκες...

Όσο για σένα ελπίζω πάντα να εκπλήσσεις ευχάριστα  τους γύρω σου με τα όμορφα πράγματα που κάνεις με τα χεράκια σου και με αυτά που γράφεις με το κοφτερό μυαλουδάκι σου!

Φιλιά πολλά

Καλό απόγευμα

Πως να κάνετε το πιο εύκολο καφτάνι από ένα παρεό

       Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότερες σκέφτεστε ότι είναι η πιο άκαιρη ανάρτηση που έγινε EVER...Η αλήθεια είναι όμως ότι ενώ η ιδέα μου ήρθε αρχές Αυγούστου η έλλειψη ραπτομηχανής δεν με άφησε να την υλοποιήσω νωρίτερα. Και αφού τα κατάφερα δεν θα μπορούσα να κρατηθώ μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. 

      Στο περιοδικό Hello που διάβασα, ξεφύλλισα ήθελα να πω, στη Θάσο δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω  το παρεό που φορούσε η Ζυγούλη στις καλοκαιρινές της διακοπές...Το περιοδικό το παράτησα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου (γκρρρρ) αλλά η σκέψη του με βασάνιζε...Πόσο δύσκολο/ακατόρθωτο θα ήταν να το κάνω  ακόμα και εγώ που δεν έχω ιδέα από ραπτική...

      Στην ντουλάπα μου είχα από τις χειμερινές εκπτώσεις αυτό το τεράστιο κομμάτι ύφασμα από το Η&M, το οποίο ο σχεδιαστής του το προόριζε για φουλάρι...εμένα δεν με βόλεψε ποτέ....σκέφτηκα λοιπόν να πειραματιστώ αφού το αγαπημένο μου καφτάνι  σκίστηκε και έπρεπε να το αντικασταστήσω...

Στην παρακάτω διεύθυνση βρήκα αναλυτικές οδηγίες πως να το κάνω

http://etcetorize.blogspot.com/2011/04/easiest-diy-caftan-top-ever.html

      Η Etcetorize για να κάνει το καφτάνι-μπλούζα χρησιμοποίησε δυο ίδια μαντήλια που είχε. Τα δίπλωσε στη μέση και έτσι το καφτάνι-μπλούζα της  δεν είναι see-through.

      Εγώ από την άλλη δίπλωσα το ύφασμα μου στη μέση (από την μακριά του πλευρά) και το έκοψα σε δυο ίσα κομμάτια

 Στρίφωσα το πάνω μέρος τους

και η μανούλα το γάζωσε

       Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο...αν το ύφασμα σας δεν ξεφτάει μπορείτε να παραλείψετε αυτό το στάδιο...εξάλλου το καφτάνι μας προορίζεται για την παραλία...

      Στη συνέχεια μέτρησα πόσο θέλω να είναι το άνοιγμα της λαιμόκοψης τοποθετώντας τη μεζούρα μου από τον ένα ώμο στον άλλο. Προσοχή αυτός μπορεί να είναι ο λάθος τρόπος. Η Etcetorize  μέτρησε από το κέντρο του λαιμού της μέχρι εκεί που ήθελε να είναι το άνοιγμα και το μάρκαρε με μια καρφίτσα.

         Η μανούλα γάζωσε από την εσωτερική μεριά σε εκείνα τα σημεία για περίπου τρεις πόντους. Αν θέλετε μπορείτε να το ράψετε μέχρι κάτω.Έτσι θα σχηματιστεί ένα μανίκι.

         Περίπου στο ύψος της μέσης μου έκανα δυο εξωτερικές ραφές δέκα πόντων περίπου και το καφτάνι μου ήταν έτοιμο

    Θα μπορούσα να το εμπλουτίσω με φιογκάκια, κουμπάκια, πον πον και άλλα...ίσως του χρόνου....Μόλις  που πρόλαβα να το φορέσω στο τελευταίο μπάνιο που κάναμε στο Στόμιο.

     Καλό υπόλοιπο Αυγούστου!

Ο δικός μου παράδεισος

        Ομόλιο ονομάζεται το χωριό από όπου κατάγεται η μαμά μου. Βρίσκεται στους πρόποδες του Κισσάβου, γειτονεύει με δύο μαγευτικές περιοχές, την Κοιλάδα των Τεμπών και το Δέλτα του Πηνειού. Ήταν πατρίδα του Εύμολου και μοναδική δίοδος ανάμεσα στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, κατά την αρχαιότητα έχει να διηγηθεί μια σημαντική ιστορία περισσότερων των 3.000 χρόνων. Ώς Ομόλη, γνώρισε μεγάλη ακμή τον 4ο π.Χ. αιώνα και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως πολιτικό και κοινωνικό κέντρο της εποχής. Κάποτε λεγόταν και Λασποχώρι!!! 

        Εκεί σε ένα χωραφάκι-προικώον της μαμάς- ο πατέρας μου έφτιαξε το δικό του παράδεισο....Το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται το 1978 αλλά η μετακόμιση της οικογένειας στην Κομοτηνή δεν του επέτρεψε να το ολοκληρώσει παρά μόνο μετά την συνταξιοδότηση του..Παρόλες τις ατέλειες του δεν παραλείπαμε να το επισκεπτόμαστε οικογενειακώς κάθε Πάσχα και καλοκαίρι...ήταν η καλύτερη μου....

        Μια βδομάδα που ήμουν εκεί απείχα συνειδητά από κάθε είδους τεχνολογία...Δεν ήξερα τι γινόταν στον έξω κόσμο και μόλις το απόγευμα άκουσα για τις πυρκαγιές που καίνε τα υπέροχα μας δάση...και για ακόμα μια φορά σφίχτηκε το στομάχι μου...και η ψυχή μου...ελπίζω ο Θεός να βάλει το χέρι του και οι φλόγες να καταλαγιάσουν.

          Το μόνο που έκανα ήταν μπάνια στην κοντινή παραλία του Στόμιου, που ήταν επί το πλείστον γαλήνια και ιδανική για τις "τσαλαβούτες" του Νικόλα....Μάζευα κοχύλια θαλασσόξυλα και οτιδήποτε άλλο ξέβραζε το κύμα...

.

Αδελφώθηκα με όλα τα πλάσματα του Θεού και με τη γη...

Τις περισσότερες ώρες ήμουν ξυπόλητη ...

α, κατάφερα να διαβάσω και ένα βιβλίο...μικρό βέβαια αλλά το διάβασα από την αρχή μέχρι το τέλος!

Και εννοείται αφέθηκα στις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες...Σε αυτή τη φάση θα ήθελα να σας πω ότι δεν τις συμμερίζονται δυστυχώς όλοι στην οικογένεια..

Κατιτίς για το καλωσόρισμα των επισκεπτών ...τελείωσε μόλις χτες και ελπίζω από σήμερα να κοσμεί την εξώπορτα μας...

Ο παράδεισος του πατέρα μου με τα χρόνια έγινε και δικός μου. Ελάτε να σας ξεναγήσω

Η αυλή με τα πλατάνια και τις κούνιες...έχω γράψει πολλές ώρες κάνοντας κούνια...και από ότι κατάλαβα και του Νικόλα του αρέσει πολύ....

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία έξω από το σπίτι μας...

Όλα τα παρακάτω είναι φτιαγμένα από τα χεράκια του πατέρα μου

Νομίζω ότι δεν χωρά αμφιβολία από που πήρα το γονίδιο....

    Σε περίπτωση που επισκεφτείτε τα παραπάνω μέρη μην παραλείψετε να κάνετε μια στάση για τσιπουράκι στην ψαροταβέρνα "το τσάγεζι"...ήμουν εκεί χτες και έφυγα ενθουσιασμένη από το περιβάλλον, τη μουσική και τους μεζέδες !!!

Με περιμένουν κάτι λίγα πλυντήρια

Καλό βράδυ και καλώς σας βρήκα!!!

Φιλιά

ΥΓ. Χαίρομαι που σιγά σιγά μαζευόμαστε όλες οι Βορειοελλαδίτισσες...Περιμένω να ακούσω προτάσεις για το που μπορούμε να βρεθούμε!

 

Meeting up!

        Ξεκινώντας πέρσι δειλά δειλά το μπλογκόσπιτο μου δεν πίστευα ποτέ ότι θα φτάσει η στιγμή που αυτό το άψυχο μέσο επικοινωνίας θα γίνει η αφορμή για ατελείωτα πάρτυ  αέναης έμπνευσης τόσο ιντερνετικά όσο και προσωπικά...Με άλλα λόγια δεν περίμενα ποτέ ότι θα  βρεθώ τετ α τετ με κάποιες από εσάς που "τριβελίζεστε" από τις  ίδιες-καλλιτεχνικής φύσεως κυρίως-ανησυχίες ... Και επειδή ο κόσμος μας είναι μικρός και βουνό με βουνό δεν σμίγει αλλά μπλογκόσπιτο με μπλογκόσπιτο ΝΑΙ... χτες το απόγευμα συναντήθηκα με δυο φίλες που τα λέγαμε καιρό μέσω ιντερνετ.

          Συμμετείχαν η *sofigraf*, που την ξέρετε όλοι...αν όχι τρέξτε να δείτε τις δημιουργίες της...Αυτό το κορίτσι έχει "ρημάξει" όλες τις παραλίες της Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης από τα γιαλόξυλά τους...Για αυτό και η έρμη απορώ "Που πήγαν όλα τα γιαλόξυλα οεοοοοοο;;;".

http://sofigraf.blogspot.com/

          Αυτήν που δεν γνωρίζετε είναι η Αγγελική, που μένει στην Αθήνα αλλά έχει καταγωγή από τα μέρη μας....

http://pourangelique.tumblr.com/

         Η Αγγελική κατασκευάζει υπέροχα κοσμήματα, που μπορείτε να δείτε στην παραπάνω διεύθυνση. Την έβαλα να μου υποσχεθεί ότι σύντομα θα "χτίσει" σπίτι και στη δική μας γειτονιά...Καταλάβαμε ότι πέρασαν τρεις ώρες όταν άρχισαν οι δικοί μας να μας ψάχνουν στα τηλέφωνα...και είμαι σίγουρη ότι όλες καταλήξαμε με δυνατό πονοκέφαλο από τον καταιγισμό ιδεών και την ανταλλαγή απόψεων....

        Αν διαβάζει κάποια φίλη που είναι στα μέρη μας θα χαρώ να την γνωρίσω...Οργανώνεται καινούργια συνάντηση σε λίγες μέρες...Προς το παρόν ετοιμάζω βαλίτσες γιατί φεύγω με τον Νικόλα για διακοπές στους γονείς μου κάπου κοντά στον Πλαταμώνα...

Καμιά για καφεδάκι σε εκείνα τα μέρη;;;;

χοχο τώρα που πήρα φόρα (ποιος ξέρει) μπορεί να φτάσω μέχρι και τη Βυτίνα!!!

Φιλιά πολλά

Ένας πειρατής για την Ρένα!!!!

     Ε, λοιπόν το παραδέχομαι είμαι ζηλιάρα...Κατά καιρούς έχω ζηλέψει όλες τις υπέροχες δημιουργίες σας από τα ντεκουπάζ μέχρι τα κοσμήματα και τους πίνακες σας...Δεν υπάρχει κάτι που να μην το δω και να πω "Θέλω να το κάνω ΚΑΙ αυτό"...Πλέον δεν ξέρω πως να συμμαζέψω τα υλικά και τα εργαλεία μου...κορδέλες, χάντρες, χρώματα, καμβάδες, υφάσματα, πινέλα, εργαλεία και ένα σωρό άλλα πράγματα που τη μια στιγμή είναι συμμαζεμένα (μετά από ώρες τακτοποίησης) και την άλλη ώρα είναι ένα χάος...Τώρα τελευταία χαζεύω με τις ώρες τα υπέροχα καδράκια από ξύλα/μαδέρια που κάνει η Ρένα από το "δια χειρός Ρένα Χριστοδούλου"... Πάρτε μια μικρή γεύση:



http://diaheiros.blogspot.com/



       Στην αυλή μας υπάρχουν ένα σωρό ξύλα από τότε που χτίζαμε το σπίτι...Χμ....τι μου μένει;;; Κοχύλια, γιαλόξυλα και λίγα ακρυλικά χρώματα....Αααααα και ένας χαριτωμένος πειρατής από μπομπονιέρα βάπτισης που η καλή μου Νίτσα σκέφτηκε να μου φυλάξει....

        Ε, πειρατή....το τόπι μου!!!!!!!!!!!!!!!Ο καημένος δεν άντεξε πάνω από δέκα λεπτά στα χέρια του Νικολή μου, αποκεφαλίστηκε....Ευτυχώς όμως χάρη στη βοήθεια της ατλακόλ το κεφαλάκι του επανήλθε στη θέση του...

Happy Summer!!!!

 

Καραβάκια στο Αιγαίο...ή καλύτερο στο Θρακικό πέλαγος....

 Ένας θησαυρός με χρυσά νομίσματα περιμένει να ανακαλυφθεί

Τα ψαράκια αμέριμνα αρμενίζουν τις θάλασσες

Και ο πειρατής μας μετά από πολύ φαγητό και πιοτό κάθεται να ξεκουραστεί στην ακροθαλασσιά.....

Το πρώτο μου καδράκι με όλες τις ατέλειες του αλλά και τη χαρά που μου έδωσε όταν το έφτιαχνα το αφιερώνω στη Ρένα που αποτελεί πήγη έμπνευσης για όλες μας και με τις αναρτήσεις της και τα όμορφα τραγούδια της μας σκορπά χαμόγελα....

Φιλιά πολλά-Καλό απόγευμα

Shoe redo part 2-Τρόποι για να ανανεώσετε τα παλιά σας παπούτσια!

Καλησπέρα σας και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Ελπίζω να είστε καλά και να περάσετε ένα όμορφο τριήμερο

      Εμείς φιλοξενούμε τους γονείς του Ανέστη και έτσι έχω λίγο περισσότερο χρόνο για να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και τις χειροτεχνίες μου. Σήμερα θα σας δείξω πως μεταμόρφωσα ένα ζευγάρι παπούτσια που  φορούσα όταν ήμουν έγκυος στον Νικόλα! Εκείνη την εποχή τα πόδια μου είχαν πρηστεί, μεγάλωσαν κατά ένα νούμερο (το οποίο μου έμεινε για ενθύμιο) και το μόνο ζευγάρι που μπόρεσα να βρω στο νούμερο μου (άνετο 41) ήταν αυτό....



Απόρω τι σκεφτόμουν όταν τα αγόρασα....Βασικά θυμάμαι, μόλις είχα τελειώσει από ένα σημαντικό ραντεβού με τον γυναικολόγο μου και κάπου έπρεπε να εκτονώσω το άγχος μου για τα αποτελέσματα....Anyway τέλος καλό όλα καλά...αλλά τα παπούτσια αυτά φορέθηκαν ελάχιστα και κάθε που τα έβγαζα από το κουτί τους εξακολουθούσαν να μου φαίνονται βαρετά....Δοκίμασα να τα ζωηρέψω με φιόγκους, χάντρες αλλά τίποτα δεν μου άρεσε....Τότε "γκουγκλάροντας" στο shoe redo βρήκα  αυτό το παπουτσάκι

http://couponscraftscooking.blogspot.com/

      Η  Kaitte βέβαια είχε περάσει το κομμάτι του υφάσματος από το δέρμα του παπουτσιού και το είχε δέσει κόμπο. Το πάνω μέρος του δικού μου παπουτσιού ήταν πολύ φαρδύ. Γι αυτό πήρα δυο κομμάτια από μαύρη γκρο και μωβ σατέν κορδέλα φάρδους 4 εκατοστών και μήκους 25, τα έβαλα το ένα πάνω στο άλλο  και τα έδεσα μια φορά  (δεν τέντωσα πολύ τις κορδέλες) κάνοντας ένα κόμπο. Θυμηθείτε να κάψετε τις άκρες τους για να μην ξεφτίζουν.

         Αφού το πρόβαρα στο παπούτσι και μου άρεσε έκανα το πρώτο λάθος...αντί να ρίξω στον κόμπο βενζινόκολλα έριξα στο παπούτσι...πανικοβλήθηκα και έκανα και δεύτερο λάθος...επιχείρησα να το καθαρίσω με νωπό βετέξ....ΜΥΣΤΙΚΟ: η βενζινόκολλά βγαίνει με ασετόν....καθαρίστε αρχικά ένα μικρό κομμάτι, βεβαιωθείτε ότι δεν χαλάει και μετά επιχειρήστε το σε όλη την επιφάνεια

        Καθάρισα το παπούτσι και πήρα μια βαθιά ανάσα (η βενζινόκολλα δεν είναι το καλύτερο μου, αλλά δοκίμασα να το κολλήσω με σιλικόνη, η οποία όμως δεν κράτησε πολύ) έριξα κόλλα αρχικά στο κέντρο του κόμπου και το τοποθέτησα στο παπούτσι. Μέχρι να στεγνώσει η βενζινόκολλά έβαλα μανταλάκια για να το σιγουρέψω.

         Την άλλη μέρα κόλλησα με βενζινόκολλα και την γκρο κορδέλα στο πλάι του παπουτσιού και πάλι έβαλα μανταλάκια για να σταθεροποιηθεί. Έκοψα ότι κορδέλα πέρίσσευε και....

       

      Ωραία δεν έγιναν;;;Επέλεξα μωβ κορδέλα γιατί το προηγούμενο καλοκαίρι είχα αγοράσει ένα ζευγάρι μωβ μπαλαρίνες με μαύρες λεπτομέρειες, οι οποίες κυριολεκτικά πήγαιναν με όλα μου τα ρούχα...

Αλλους τρόπους να ανανεώσετε τα παλιά σας παπούτσια θα βρείτε και εδώ



http://patriciaraedesigns.blogspot.com/2010/11/my-shoes-redo-tutorial.html



http://courtscreations0709.wordpress.com/

http://jessicapeck.blogspot.com/2011/03/glitter-shoe-redo-tutorial.html

http://micalahthayer.blogspot.com/2010/11/fun-and-easy-shoe-redo.html

http://hopestudios.blogspot.com/2009/06/tutorial-tuesday-shoe-make-over.html

http://www.lovemaegan.com/ 

http://grosgrainfabulous.blogspot.com/2006/01/shoe-sugar-month-click-on-squares.html

http://www.shopbando.com/ 

 Αν επιχειρήσετε κάτι ανάλογο θα ήθελα πολύ να το δω...

Καλό υπόλοιπο εβδομάδας εύχομαι...

 Φιλιά

ΥΓ. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί δεν μπορώ να γίνω αναγνώστρια σε μερικά μπλογκ;;; κάνω κλικ στους αναγνώστες αλλά δεν ανοίγουν....κάνω κάτι λάθος ή ο blogger μας κάνει νερά;;;;

Την νύχτα που έπεφταν τα αστέρια...

αντί να είμαι στο μπαλκόνι και να τα χαζεύω προσπαθούσα να δώσω μια μοντέρνα πινελιά σε ένα μαύρο τσαντάκι, αγορασμένο το 2002 (ναι, ναι είμαι μεγάλη "μαζώχτρα", δεν πετάω τίποτα) από το Nine West. Εκείνη την εποχή ήταν στη μόδα αλλά από τότε κλείστηκε μέσα στο κουτι με τα βραδινά μου τσαντάκια και δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε...Μέχρι τις δυο τα ξημερώματα το πάλευα...Βλέπετε κάπου έπρεπε να εκτονώσω την ανησυχία μου (πλησιάζει η ρημάδα η Πανσέληνος, ούιιιιι). Το καλό είναι ότι μετά κοιμήθηκα σαν πουλάκι και ξύπνησα με καλή διάθεση...

Πάμε να δούμε πως το έκανα;;;;

Χρειάστηκα μαύρη δαντέλα φάρδους 2 εκατοστών, μαύρη γκρο κορδέλα φάρδους  3,8 εκατοστών και μαύρη σατέν κορδέλα φάρδους 2 εκατοστών, μια βελόνα, ένα κομμάτι από αλυσίδα για κοσμήματα μήκους 50 εκατοστών (που ποτέ δεν μπόρεσε να βρει το δρόμο της για να γίνει κάτι ) και ένα κρυσταλλάκι από τοκά παλιάς μπαλαρίνας



Αγνοήστε τον φιόγκο από φερμουάρ. Αρχικά ήταν να τοποθετηθεί στο κέντρο αλλά μου άρεσε καλύτερα ο φιόγκος από κορδέλα



      Αρχικά τοποθέτησα τη δαντέλα πάνω στη κορδέλα και με μικρές βελονιές τις ένωσα.

     Έκανα φιόγκο την γκρο κορδέλα και στο κέντρο του έδεσα δαντέλα που είχε περισσέψει. Μου φάνηκε άτονος και μουντός  και τον "ζωήρεψα"  με ένα σχετικά μεγάλο κρυσταλλάκι

       Όλα τα παραπάνω κολλήθηκαν με σιλικόνη στην τσάντα (επειδή είναι σχετικά σκληρή και δεν μπορούσε να περάσει το βελόνι). Η αλυσίδα μπήκε στα σημεία που ήταν το παλιό της (υφασμάτινο)λουράκι της.

      Μυστικό: για να βγει η σιλικόνη που στέγνωσε σε σημεία που δεν θέλουμε να φαίνεται βάζουμε πάνω της ένα χαρτί (κατά προτίμηση λευκό) και το πατάμε με ζεστό σίδερο. Η θερμότητα την κάνει ξανά ρευστή και βγαίνει με μεγαλύτερη ευκολία.

Καλό απόγευμα και να περάσετε όμορφα τον Δεκαπενταύγουστο!