Οι φωτογραφίες που θα σας δείξω είναι από τις διακοπές μας στο Ομόλιο...ξεχάστηκαν και αυτές στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή όπως και ένα σωρό αναρτήσεις και ιδέες που θέλω να υλοποιήσω....με την πατρίδα μας στο μηχάνημα υποστήριξης και τις ζωές μας σε μια ατελείωτη αναμονή του τι θα μας ξημερώσει η ψυχολογία μου δεν είναι και στα καλύτερα της. Με αφορμή όμως την Παγκόσμια Μέρα Καρδιάς (που την ανακάλυψα εδώ) βρήκα ευκαιρία να τις ανασύρω στην επιφάνεια....
Βλέπετε φέτος το καλοκαίρι στις βόλτες στην παραλία εκτός από θαλασσόξυλα και κοχύλια έψαχνα και για πέτρες...πέτρες σε σχήμα καρδιάς...ίσως γιατί μου έλειπε παραπάνω από όσο φανταζόμουν και μαρτυρούσα στον εαυτό μου ο Ανέστης....
Εκτός όμως από πέτρινες καρδιές έβλεπα ΚΑΡΔΙΕΣ παντού.....μα πείτε μου έχω άδικο;;;
τα φύλλα από τα πλατάνια σχημάτιζαν μια αέρινη καρδιά
κάθε φορά που σήκωνα τα μάτια μου στον ουρανό
και μια καρδιά από πετραδάκια σχηματιζόταν
στη χούφτα μου λίγο πριν κατρακυλήσει εκεί που πραγματικά ανήκει...στην ακροθαλασσιά...
Επιτρέψτε μου να τις αφιέρωσω όλες στον πατέρα μου, με την ευαίσθητη καρδούλα, που κάνει τη δική μου να πεταρίζει από ανησυχία συχνά πυκνά....
Δώστε στην καρδιά σας τη σημασία που της αξίζει...
όχι μόνο μια μέρα το χρόνο αλλά κάθε μέρα!