Στεφάνι στα χρώματα του φθινοπώρου...

      Και μετά από  αυτήν την ανάρτηση  αλλά και αυτή ήρθε η ώρα να σας δείξω τι έφτιαξα εγώ για να καλωσορίσω το φθινόπωρο και τα πρωτοβρόχια στο σπίτι μας...

      Ξεκίνησα στα τυφλά συγκεντρώνοντας τα υλικά μου...στην φωτογραφία βλέπετε μόνο μερικά από όλα όσα χρησιμοποιησα...πιπεριές από τον κήπο αλλά και πεπονάκια που δεν μεγάλωσαν, μικρές κολοκύθες που τις προμηθεύτηκα από τον Μασούτη (το μοναδικό σούπερ μάρκετ σε ολόκληρη την Κομοτηνή που έφερε διακοσμητικές κολοκύθες. Και όπως μου είπε ο υπάλληλος η μοναδική που τις αγόρασα ήμουν εγώ),  ρόδια, αποξηραμένα φύλλα, φούντες από καλαμπόκια και άλλα....και κάπως έτσι ξεκίνησα να συνθέτω...

         Μεγάλο καημό είχα να φτιάξω ένα στεφάνι από κληματσίδες.... ψάχνοντας από εδώ και από εκεί κατάφερα να μαζέψω κλαδιά ίσα για ένα στεφάνι....βλέπετε δεν ήξερα ότι το φθινόπωρο δεν είναι η εποχή που κλαδεύουν τα αμπέλια...τώρα πλέον έχω ενημερώσει όλους τους γνωστούς και φίλους που έχουν και την εποχή του κλαδέματος θα ανοίξω βιοτεχνία κατασκευής στεφανιών!!!!

      Αγαπημένη λινάτσα, φούντες από τα καλαμπόκια της γειτόνισσας που ξεράθηκαν, ρόδια, δυο baby ηλίανθοι από μια ανθοδέσμη (Κάστρου, αν με διαβάσεις αυτοί είναι οι ηλίανθοι από την ανθοδέσμη σου, οι μεγάλοι χάλασαν δυστυχώς), κολοκύθες, μικρές πιπερίτσες διάφορα αποξηραμένα φύλλα συνεργάστηκαν με μεγάλη επιτυχία θα τολμούσα να αναφέρω για ένα στεφάνι άκρως φθινοπωρινό...Όσες είστε τακτικές αναγνώστριες θα έχετε καταλάβει ότι τα στεφάνια είναι μεγάλη μου αδυναμία...για αυτό και φροντίζω κάθε εποχή και γιορτή να έχει το δικό της στεφανάκι...μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ τα περσινά στεφανάκια   

      Η vintage σιδερένια σεζ λόνγκ που είχε φτιάξει ο πατερούλης πριν από είκοσι χρόνια μεταλλάχτηκε σε τεράστια ζαρντινιέρα και συμπλήρωσε το φθινοπωρινό σκηνικό....το ξύλινο κουτί με τους διάφορους καρπούς είναι αυτό που είχα χρησιμοποιήσει εδώ

       Προς το παρόν μόνο τη βεράντα κατάφερα να διακοσμήσω...η ώρα που μπορώ να αφιερώνω πλέον στο χόμπι μου είναι πολύ περιορισμένη και θεωρείται πολυτέλεια...Κάπου όμως ανάμεσα στο πρωινό ξύπνημα (δικό μου και του Νικόλα), την αγωνία να ντυθώ, να τον ντύσω να τον πάω στον παιδικό να είμαι σχετικά νωρίς στη δουλειά μου, να γυρίσω πτώμα το μεσημέρι και να βρω ένα σπίτι βομβαρδισμένο, να κάνω φαγητό, να προσπαθήσω συμμαζέψω το σπίτι πού πλέον έχει σηκώσει μπαϊράκι με το φλάμπουρο να το κρατάει ο Νικόλας, να σιδερώσω το 25ο πλυντήριο της εβδομάδας....η σκέψη μου είναι ποιο θα είναι το επόμενο πρότζεκτ...

      Μείνετε συντονισμένοι γιατί η φθινοπωρινή διακόσμηση του δικού μας σπιτιού δεν έχει ολοκληρωθεί....(φοβάμαι μόνο ότι όταν θα ολοκληρωθεί θα έχει έρθει η ώρα για τα Χριστούγεννα ;))))