Σκόρπιες σκέψεις πριν έρθει το 2012...

ούτε και εγώ ξέρω τι είχα στο μυαλό μου όταν πρωτοξεκίνησα το μπλογκ...άλλοτε δημιουργικό άλλοτε αυτοβιογραφικό....μου αρέσει όταν "ξεφυλλίζοντας" τις αναρτήσεις μου προς τα πίσω διαβάζω σκέψεις που έκανα  ένα χρόνο πριν αλλά και πράγματα που πρωτοέκανε ο Νικόλας...αυτό το μπλογκ λειτουργεί και σαν ένα είδος ημερολογίου...αυτού που ποτέ δεν αξιώθηκα να του γράψω...ελπίζω όμως καταρχήν ότι το 2012 δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου (ούτε η κυριολεκτική αλλά ούτε η μεταφορική...αυτού του κόσμου όπως τον ξέρουμε...με τα καλά του και τα κακά του...) και ότι στα χρόνια που θα έρθουν ο μικρός θα μπορεί να ανατρέχει εδώ όποτε θέλει να γεμίζει το μυαλό του με εικόνες  και να ανασύρει μνήμες....

     Πέρσι τα Χριστούγεννα ήταν μόλις ενός έτους...έκανε τα πρώτα του βήματα και το τεράστιο δέντρο που είχαμε στολίσει μπορεί και να τον φόβιζε λιγάκι...φέτος...που έχει εξελιχθεί σε ταρζάν και μεγάλο πειραχτήρι σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του και παίρνει κομματάκια από την γιρλάντα με τα ποπ κορν, παίζει ντραμς με τις μπάλες και εκστασιάζεται με τα φωτάκια....μόλις χτες ξεκίνησε να με σιγοκοντάρει στα κάλαντα...έμαθε την χαρά που παίρνουμε όταν κάνουμε στους άλλους δώρα.... και αγάπησε τρελά τον Άγιο Βασίλη με αποτέλεσμα  να τον παίρνει καθε τρεις και λίγο με το κινητό μου και να του λέει "Παππου Μπιλυ ζολο"...Τον φιλάει σε κάθε διαφήμιση που τον πετυχαίνει και  σε όλα τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια του...δεν δίστασε να πάρει από πίσω ακόμα και τον λαχειοπώλη που ήταν ντυμένος στα κόκκινα ...

      Αύριο το πρωί ανυπομονω να δω την έκπληξη στα μάτια του όταν δει το δώρο που του έφερε ο Άγιος και συνειδητοποιήσει ότι έφαγε τα κεράσματα και το γάλα που του αφήσαμε...έχοντας απομυθοποιήσει όλα όσα πίστευα μικρή για τα Χριστούγεννα μου φέτος είδα αυτές τις γιορτές μέσα από τα μάτια του...και ξανάρχισα να ενθουσιάζομαι με όλα...με κοιτάει κατάματα...και τα τεράστια μάτια του μου λένε όλα όσα πρέπει να πιστέψω για να συνεχίσω να ελπίζω...στον Άγιο Βασίλη και  στους ανθρώπους...

      Αν είχα μια ευκαιρία να γράψω ένα γράμμα στον κυριούλη από την Καισαρεία το μόνο που θα ζητούσα είναι ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ....όλα τα υπόλοιπα όπως λεφτά και υλικά αγαθά (που μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου ότι είναι απαραίτητα) τα χαρίζω σε όλα τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που κυβερνάνε την έρμη γη και  καθορίζουν τις τύχες κόσμου και κοσμάκη (και έχουν σαν σκοπό να μας μετατρέψουν σε σύγχρονους δουλοπάροικους) και ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ...γιατί στο τέλος το μόνο που μένει είναι οι στιγμές που ζήσαμε σε αρμονία με τον εαυτό μας και δίπλα στα αγαπημένα μας πρόσωπα...γιατί αν καθίσω και σκεφτώ πλήρης και ευτυχισμένη ένιωσα όταν γελούσα χόρευα και τους αγκάλιαζα  και όχι όταν αγόρασα αυτοκίνητο ή εκείνο το πανάκριβο παλτό...γιατί στην τελικά ακόμα και αυτοί (οι υψηλά ιστάμενοι ντε) το μόνο που θα πάρουν μαζί τους είναι δυο μέτρα γη...και τις κατάρες όλου του κόσμου....

Εύχομαι σε πείσμα όλων αυτών να περάσετε καλά και να έχετε υγεία (και δουλειά)

φιλιά πολλα