Τέτοια μέρα...

πέρσι παντρευτήκαμε και βαπτίσαμε τον Νικόλα! Για μένα ήταν μια όμορφη μέρα, γεμάτη συγκινήσεις και ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε! Πάντα θα την αναπολώ με νοσταλγία...ακόμα και το τρέξιμο για να τα ετοιμάσω όλα στην ώρα τους...το άγχος αν θα βρέξει...τα δάκρυα της μαμάς μου...το σαστισμένο βλέμμα του Νικόλα...το ακόμα πιο σαστισμένο βλέμμα του Ανέστη (δεν τα πάει καλά το αγόρι μου με την έκθεση!)...τον μπαμπά μου να με οδηγεί στην εκκλησία και να έχει στην αγκαλιά του τον γιο μου...

    Πέντε μέρες μετά τη μέρα εκείνη απέλυσαν τον Ανέστη..ήταν ιδιωτικός υπάλληλος σε ένα εργοστάσιο για 13 χρόνια...το είχε στήσει κυριολεκτικά από τα θεμέλια...και η καινούργια διεύθυνση του έκανε ένα ωραιότατο δώρο γάμου...την αποζημίωση του....

    Στις μέρες και τους μήνες που ακολούθησαν το τελευταίο που ήθελα ήταν να θυμάμαι τη μέρα του γάμου μας και την βάπτιση του Νικόλα... ήταν σαν κάποιος να με είχε τιμωρήσει για την όλη μου χαρά..ήταν σαν το τσουνάμι της απόλυσης να είχε καταπιεί την μέρα εκείνη....η θύμηση της ακόμα και σήμερα μου αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα.... χαρά και πίκρα μαζί...γέλιο και δάκρυ...ξενοιασιά και μούδιασμα...

     Η χρονιά που μας πέρασε ήταν δύσκολη (και δεν μιλάω για το οικονομικό κομμάτι)...θέσαμε τη ζωή  μας σε νέες βάσεις...βάλαμε άλλες προτεραιότητες, ιεραρχήσαμε τις ανάγκες μας...αναθεωρήσαμε τις απόψεις μας και τους ανθρώπους που είχαμε δίπλα μας...και πλέον τίποτα πια δεν μας φαίνεται δεδομένο και κεκτημένο..Πάνω από όλα δεθήκαμε περισσότερο σαν οικογένεια...δημιουργήσαμε το δικό μας μικρόκοσμο, μέσα στον οποίο ανυπομονούμε να βρεθούμε...

     Ένα χρόνο μετά και ενώ τα πράγματα μπήκαν σε μια τάξη (όσο μπορούν...) είμαι έτοιμη να χαρώ έστω και ετεροχρονισμένα την ημέρα εκείνη...θα ξορκίσω το κακό..όπως προτείνει η a pink dreamer με λίγο φασκόμηλο πολύ καλή θετική διάθεση  και λίγα ξόρκια 

    Ανέσυρα τα  στέφανα μου από το πίσω μέρος της ντουλάπας...εκεί που υπομονετικά περίμεναν στη θήκη τους ...(και μεταξύ μας αγωνιούσαν μήπως αποφασίσω να τα χαλάσω για να φτιάξω κάτι άλλο!!!!!!!!!!!!). Περιττό να σας πω ότι τα έφτιαξα μόνη μου  χρησιμοποιώντας σύρμα από ασήμι 9,25...στην ένωση των κύκλων εκτός από την κορδέλα  έβαλα δυο κρυστάλλινες πεταλούδες...απλά και λιτά, όπως ακριβώς τα φανταζόμουν από κοριτσάκι...και ήθελε ο Ανέστης!

      Σε μια κορνίζα ribba από το ΙΚΕΑ (5,50 Ευρώ)  έβαλα την αγαπημένη μου φωτογραφία από τον πρώτο επίσημο χορό μας  και πάνω της κόλλησα τα στέφανα και ένα λουλουδάκι.... τώρα νομίζω ότι είναι έτοιμα να πάρουν τη θέση που τους αρμόζει, δίπλα στις εικόνες...

    Με αυτές τις κορνίζες (οι οποίες βγαίνουν σε διάφορα μεγέθη -προσοχή αν θέλετε να βάλετε κάτι που έχει όγκο να πάρετε εκείνες που έχουν βάθος) μπορείτε να κάνετε τόσα πολλά πράγματα...όπως

να βάλετε τα πρώτα παπουτσάκια του μωρού σας

εδώ

ή τους καλοκαιρινούς σας θησαυρούς

εδώ

ή οι λάτρεις του scrapbooking (και όχι μόνο) να κάνετε πανέμορφα παιδικά καδράκια 

εδώ

εδώ

    Αν σας άρεσε η ανάρτηση περιμένω τα σχόλια σας και εννοείτε τις φωτογραφίες σας..Μήπως έχετε καμία ιδέα τι άλλο θα μπορούσαμε να βάλουμε στην συγκεκριμένη κορνίζα;;;;

Σας φιλώ!

ΥΓ. το κείμενο γράφτηκε 25 Σεπτεμβρίου...