Μια παλιά μπλούζα, μια χαρτοταινία που κοντεύε να τελειώσει και ο Νικόλας που ανακάτευε τα συρτάρια...

...εγίναν αιτία για να δημιουργήσω δυο βραχιόλια!!! Πάρτε μια καρέκλα γιατί η ιστορία είναι μεγάλη και σκοπεύω να μακρηγορήσω (έτσι απλά γιατί είναι η πρώτη ανάρτηση του 2011 και εγώ έχω όρεξη για κουβεντούλα-μονόλογο!!!)...Λοιπόν ο Νικόλας που είναι περίεργος (σαν την μαμά του) και ολίγον τι ασυμμάζευτος (σαν όλους τους άντρες) έχει ένα συνήθειο  να ανοίγει τα συρτάρια, τα ντουλάπια και οτιδήποτε είναι στο ύψος του και να πετάει ότι βρίσκει κάτω !!! Για αυτόν τον λόγο έχω μαζέψει οτιδήποτε υπήρχε στο τραπέζι και έχω βάλει ειδικές ασφάλειες στα ντουλάπια της κουζίνας (που ακόμα και εγώ δυσκολεύομαι να ανοίξω)...Μου ξέφυγαν όμως τα συρτάρια από το σύνθετο στο σαλόνι...Χμ, ευκαιρία για ζαβολιά!!! Την 1003η φορά που μάζευα αυτά που ο κανακάρης μου πέταξε πήρα χαρτοταινία και ζιππππππππ τα κόλλησα...Τώρα είμαστε έτοιμοι για μετακόμιση....Δεν θα μας παρεξηγήσετε όταν θα έρθετε...τουλάχιστον θα είμαστε συμμαζεμένοι (λέμε τώρα ....). Την ώρα που πήγαινα την χαρτοταινία στη θέση της την πέρασα στο χέρι μου όπως όταν ήμασταν μικρά και βάζαμε δαχτυλίδι αυτό που άνοιγε το μεταλλικό κουτάκι των αναψυκτικών (...τι θυμήθηκα! Είπαμε σήμερα έχω όρεξη για κουβέντα)...Είχα και μια μπλούζα από το πάλαι ποτέ, που είχε ωραίο σχέδιο...είχα και λίγο υαλοβάμβακα από κάτι μαξιλάρια που έντυσα το καλοκαίρι που μας πέρασε για έναν πολύ ωραίο χτιστό καναπέ που μου έκανε ο πατέρας μου (...) και μια και δυο...έκανα αυτά τα βραχιόλια που ακόμα δεν είναι έτοιμα γιατί θέλω κάτι ακόμα να τα κάνω...ίσως λίγο δαντέλα...ίσως καμιά κορδέλα (θα το σκεφτώ το βράδυ στον ύπνο μου)...Είπα θα βάλω και φωτογραφίες βήμα βήμα αλλά που ώρα να ψάξω να βρω την φωτογραφική...Στο πρώτο βραχιόλι έραψα τον υαλοβάμβακα γύρω από την χαρτοταινία και μετά επιχείρησα να ράψω το κομμάτι του υφάσματος...Παρόλα τα Μπούρντα που διάβαζα όταν ήμουν μικρή (γιατί η μαμά μου μόνο τέτοιου είδους περιοδικά έπαιρνε) είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως...Σε κάποιο ξένο (νομίζω) blogspot είχα διαβάσει το εξής "Γιατί να το ράψω αν μπορώ να το κολλήσω;;;"...Αφού παράτησα μισοτελειωμένο το πρώτο βραχιόλι και είπα ότι πάλι χαμένη πήγε η μέρα μου (και στοίβα τα πιάτα στο νεροχύτη) αποφάσισα να κολλήσω με σιλικόνι το δεύτερο...Ο καλός μου, μου πρότεινε να τραβήξω λίγη χαρτοταινία και να την κολλήσω γύρω από τον ευατό της (δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή)...Εκεί πάνω κόλλησα το κομμάτι του υαλοβάμβακα και μετά προσεχτικά κόλλησα με ζεστή σιλικόνη και το ύφασμα...Έκαψα κανα δυο δάχτυλα αλλά το δεύτερο βραχιόλι έγινε πολύ πιο εύκολα και γρήγορα με αυτόν τον τρόπο! Την επόμενη φορά θα κάνω βραχιόλι με πιο στενή χαρτοταινία (αρκεί να βρω καμία οικοδομή στο στάδιο του βαψίματος!!!) Δεν διεκδικώ την πατρότητα της ιδέας (αν και η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω διαβάσει ή δει πουθενά) αλλά χτες ήταν μια από τις μέρες που έσπαγα το κεφάλι μου για να κάνω ένα κολιέ (που τελικά δεν έγινε ποτέ) και σήμερα χάρηκα τόσο πολύ που η ώρα μου δεν πήγε χαμένη...που θέλησα να το μοιραστώ με εσάς...Δηλαδή, με την Νατασούλα (την δημιουργική) την Νατασούλα (την συμπάσχουσα...ξέρει αυτή), το Φιλιτσάκι και την Αλέκα! Κορίτσια είπα σήμερα έχω όρεξη για κουβέντα!!!

Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι το να βγάζεις φωτογραφίες αυτά που φτιάχνεις είναι δυο φορές πιο δύσκολο από το να τα κάνεις (τουλάχιστον για μένα)...