Καλώς μας ήρθες τρελό μας καρναβάλι...

           Σαν παιδάκι τρελαινόμουν με τα καρναβάλια...οι Απόκριες ήταν οι καλύτερες μου...Θυμάμαι την μαμά μου να ράβει με μαεστρία και φαντασία τις στολές μου...Περιττό να πω ότι οργίαζε καθώς πριν από μένα είχε δυο αγοράκια στα οποία δεν μπορούσε να βγάλει το "άχτι" της...αχ τι τραβάμε και εμείς οι αγορομάνες....Και αφού με έντυνε με τόνους τούλι και ότι πιο τσαχτερό υπήρχε ...μετά με έβαφε...η μοναδική φορά το χρόνο που επιτρεπόταν το βάψιμο...έχω ντυθεί χαβανέζα, βασίλισσα της νύχτας, χανουμάκι, πριγκήπισσα Σίσυ, κλόουν, αρλεκίνος, μπεκρής....πανκ....ακόμα ακόμα και Ζορό (αυτή η στολή είχε ξεμείνει από τα αδέλφια μου)

         Σαν έφηβη θυμάμαι που κανονίζαμε με τους συμμαθητές και γυρίζαμε μασκαρεμένοι τα σπίτια των καθηγητών μας...Σαν φοιτητές γιορτάζαμε δεόντως την Τσικνοπέμπτη και στο τσακίρ κέφι πηγαιναμε Καθαρη Δευτερα στο Σειχ Σου...Και μετά τίποτα...

        Φέτος ο Νικόλας είναι 15 μηνών και με αφορμή την Ανεραιδα και τις εμπνευσμένες αναρτήσεις της αποφάσισα ότι φέτος θα ξαναγίνω παιδί μέσα από τα μάτια του ..Του έφτιαξα και στολή...Πητερ Παν σύμφωνα με τις οδηγίες του make it-love it...έβαλα και την προσωπική μου πινελιά και την μαμά μου να κάνει τα γαζώματα (ευχαριστώ μανούλα...αλλά πότε επιτέλους θα με αφήσεις να παίξω με την ραπτομηχανή σου;;;)...Μόνο που είχαμε ένα μικρό ατύχημα...Λερώσαμε την πουκαμίσα της στολής την ώρα που του την δοκιμάζαμε...Η τσόχα μαζεύει αρκετά όσο προσεχτικά και να την πλύνεις.Τώρα του είναι ολιγόν τι μίνι αλλά τουλάχιστον είναι καθαρή...Και επειδή σας υποσχέθηκα ότι θα τον δείτε ντυμένο καρναβαλάκι (αλλά με τέτοιο κρύο δεν είναι να βγάζεις το παιδί) ...Ιδού ο δικός μου, μοναδικός ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ (κατά κόσμον Νικόλας)



Οι φύλακας άγγελοι της ζωής μου, οι γονείς μου, ο Νικόλας μου....και η πουκαμίσα πριν πλυθεί....



 Το σπαθί έγινε από μια παλιά μαύρη τσάντα που είχε ξεφτίσει σε σημεία... Το φερμουάρ της το έκανα δαχτυλίδι, που απλά λάτρεψα!

Πως σας φαίνεται το καρναβαλάκι μου;;;;