30 Οκτ 2011

Το μόνο που μένει είναι η τραπεζαρία...

     Προσπαθώντας να βρω τρόπους (οικονομικούς) να στολίσω τους άδειους τοίχους του σπιτιού μου έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο από το http://www.soulouposeto.blogspot.com/ .

    Μου αρέσει να βάζω αγαπημένες φωτογραφίες σε περίοπτη θέση...πολλές φορές τους μιλάω κιόλας...μου φέρνουν αναμνήσεις, μυρωδιές, στιγμές....Αρχικά είχα σκεφτεί να κάνω κάτι τέτοιο στην εσωτερική σκάλα του σπιτιού....αλλά από μέγα λάθος του πολιτικού μηχανικού, του μπετατζή και του επιβλέποντος ταυτόχρονα η εν λόγω είναι τόσο επικίνδυνη που το τελευταίο που χρειάζεσαι όταν την ανεβοκατεβαίνεις είναι φωτογραφίες να σου αποσπούν την προσοχή!!!
*Εστίασα λοιπόν στο τοίχο της τραπεζαρίας...
*βρήκα αυτό το έξυπνο tutorial (δοκιμάστε το) πως να κρεμάσω τις κορνίζες μου με όσο τον δυνατόν λιγότερες τρύπες και
*αφού αποφάσισα πως ακριβώς τις θέλω
*αγγάρεψα το μεγάλο αγόρι μου να τις καρφώσει....



      Στο κέντρο τοποθέτησα τηνκορνίζα με τα στέφανα του γάμου καθώς το θέμα είναι στιγμές από γαμοβάφτιση μας...Ξέρω ότι πολλοί θεωρούν ότι οι προσωπικές στιγμές ταιριάζουν πιο πολύ στα ιδιαίτερα μέρη του σπιτιού, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα...επειδή όμως περνάμε τις περισσότερες ώρες μας εκεί μου αρέσει να έχω γύρω μου φωτογραφίςες από τις όμορφες στιγμές...ελπίζω με τον καιρό να μεγαλώσει η σύνθεση...
       Τώρα το μόνο που μένει είναι....να αγοράσουμε τραπεζαρία (χιχι)...και να βάψω τον συγκεκριμένο τοιχο με άλλο χρώμα για να κάνει αντίθεση με τις κορνίζες...όπως μου πρότεινε η συνονόματη blogger Νίκη...
το πρώτο είναι εύκολο...έχω βάλει στο μάτι κάτι γαλλλικού τύπου τραπεζαρίες 

...από σίδερο και λέω να αγγαρέψω τον πατέρα μου να μου φτιάξει...για το δεύτερο ( να βάψω τον τοίχο) πρέπει να πείσω το στεφάνι μου (που λέει και η Stavi) και δεν θα είναι και πολύ εύκολο...
Φιλιά πολλά!!!

Μυστικό: αγοράστε καρφιά καλής ποιότητας (κατά προτίμηση γερμανικά-κάτι που λέω με μισή καρδιά...). Κυκλοφορούν στην αγορά κινέζικα, που στραβώνουν με το πρώτο χτύπημα και κάνουν τον τοίχο πουά...

27 Οκτ 2011

...φωτεινές αναλαμπές

...και μέσα στην όλη κακή διάθεση και απαισιοδοξία που χαρακτηρίζει τη μέρα μου...υπάρχουν και φωτεινές αναλαμπες... που μου φτιάχνουν την διάθεση...
όπως το βραβείο που μου απένειμε η Ειρήνη
με την Αργώ ευκαιρία να σαλπάρω-ούμε για αλλού...κυριολεκτικά και μεταφορικά!
αλλά και ο (τεράστιος) πάκος με χαρτοπετσέτες που μου έστειλε η Ρένα



αχ Ρενούλα, με έχεις κατασκλαβώσει...
λες να κάνω το φωτιστικό με τις κρεμάστρες χρησιμοποιοώντας χαρτοπετσέτες;;;;

Άραγε αυτό δεν είναι ευτυχία;;; Μικρές καθημερινές στιγμές!
Κορίτσια σας ευχαρίστω και τις δυο...
όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι
YOU MAKE MY DAY!!!

Φιλιά πολλά-Καλό τριήμερο!!!!

25 Οκτ 2011

Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ» από τον Κ. Βαξεβάνη

"Χειρότερο απ' το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ' τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ' το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν' απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ' εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ' όλα είναι το δικό μας σενάριο;Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ' αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θα ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ' αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν' αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια trendy.Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε reality. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ' αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν' αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θα απολυθούν κάποιοι απ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ' αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα. Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γι αυτό θέλω να τελειώνουμε."



Το δανείστηκα από την Κατερίνα...μέρες τώρα θέλω να γράψω όλα όσα με βασανίζουν, αγχώνουν, αποδιοργανώνουν και αυτό το άρθρο δεν μπορούσε να τα περιγράψει καλύτερα...Φοβάμαι για το αύριο...φοβάμαι για αυτά που θα γίνουν "για μένα" χωρίς εμένα...αλλά θέλω να τελειώνει ο εφιάλτης που ζούμε σαν χώρα και να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας...σοφότεροι...

23 Οκτ 2011

Η κρίση...τέχνες κατεργάζεται

     Xτες κατεβάζοντας τα χειμωνιάτικα ανακάλυψα μια κόκκινη καμπαρντίνα που φορέθηκε λιγοστές φορές σε μια σεζόν...μετά πλύθηκε και έχασε το χρώμα της...ήταν Sarah Lawrence και ίσως η μοναδική φορά που απογοητεύτηκα από ένα ρούχο αυτής της μάρκας...δεν μου έκανε καρδιά να την πετάξω και την είχα αφήσει στο πίσω μέρος της ντουλάπας χωρίς να έχω σκοπό να την ξαναφορέσω στο χάλι που ήταν...να σκεφτείτε ότι την ζώνη της την έκοψα και τον τοκά της τον χρησιμοποιήσα στην αποκριάτικη στολή του Νικόλα...τόση σιγουριά η κυρία ότι δεν θα την ξαναφορέσω....
    Αφού την βρήκα η πρώτη μου σκέψη ήταν να την ξεφορτωθώ...σκεπτόμενη καλύτερα και αναλογιζόμενη πότε ξανά θα μπορέσω να αγοράσω ρούχα....είπα να την βάψω...όχι με πλαστικό χρώμα βρε κορίτσια...με παρεξηγήσατε....με βαφή ρούχων....
     Την αρχή  την είχα κάνει το καλοκαίρι...έβαψα δυο λινές πουκαμίσες και ένα μαύρο παντελόνι που είχαν ξεθωριάσει ...έμεινα ικανοποιημένη με τα αποτελέσματα...και παρόλες τις αντιρρήσεις της μαμάς μου ότι θα βγάζουν χρώμα τίποτα τέτοιο δεν συνέβη...τα ρούχα φορέθηκαν πολλές φορές και δεν έπαθαν το παραμικρό...ούτε εγώ...
     Πρωί πρωί αγόρασα κόκκινη βαφή προς ένα ευρώ το φακελάκι...ηθελα να την βάψω μαύρη (και άραχνη, όπως η ψυχολογία μου) αλλά μετά θυμήθηκα ότι οι κλωστές με τις οποίες έχει ραφτεί θα μείνουν κόκκινες (δεν τις πιάνει η βαφή) και προτίμησα να μην το διακινδυνέψω...
     Πρώτη μου δουλειά μόλις γύρισα από τη δουλειά να βάλω τη κατσαρόλα να βράζει...Έβγαλα φωτογραφίες γιατί σκέφτηκα ότι θα θέλατε να δείτε τους πειραματισμούς μου


το ξεθώριασμα φαίνεται καλύτερα στα κουμπιά που έχουν πλυθεί και σε αυτά που ήταν spare buttons
Προς το παρόν στεγνώνει...
Το χρώμα της είναι τέλειο...καλύτερο και από ότι θυμόμουν...μένει να την σιδερώσω (σιδερώνεται βάσει των οδηγιών όσο είναι υγρή)  και να ράψω τα κουμπιά της...
       Δεύτερος πειραματισμός ήταν σε αυτό το παντελόνι (της ίδιας μάρκας) δεκαετίας τουλάχιστον αν κρίνω από το νούμερο που γράφει (10- φοράω 14 πλέον). Ήθελα να δοκιμάσω τη βαφή κάπου που δεν θα με πείραζε αν δεν πετύχαινε...Μαζί του έβαψα και μια μπλε βαμβακερή φούστα...μέγα λάθος...μην βάφετε πολλά ρουχά μαζί γιατί το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό...εκτός αν έχετε καζάνι...


 Σημεία στα οποία δεν έχει πιάσει καλά η βαφή

     Αν επιχειρήσετε κάτι παρόμοιο να είστε προετοιμασμένη για την φασαρία που θα γίνει στη κουζίνα.
 Προτιμήστε μια μεγάλη κατσαρολά....κατά προτίμηση εμαγιέ έγραφε η συσκευασία....
ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες της συσκευασίας....
διαλύστε καλά τη βαφή και ανακατεύετε προσεκτικά κατά διαστήματα...
έχετε πάντα ένα βετεξ κοντά σας...
 αν βάψετε βαμβακερά βάλτε μια χούφτα αλάτι...
αν πάλι το ρούχο είναι μάλλινο ρίξτε ξύδι...
 θυμηθείτε να βγάλετε τυχόν κουμπιά (γιατί και αυτά θα πάρουν χρώμα) εκτός αν είναι κουμπιά ντυμένα με το ύφασμα του ρούχου...όπως τα δικά μου....εγώ τα έβγαλα αλλά εκ των υστέρων  κατάλαβα ότι δεν χρειαζόταν...ουδέν σχόλιον...
    Τώρα βάφω μια ροζ πασμίνα που είχε ξεθωριάσει σε σημεία γιατί την είχα ξεχάσει όλο το καλοκαίρι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου...
επόμενως πειραματισμός είναι η ανάμιξη χρωμάτων....
περιμένω τα σχόλια σας και εννοείτε τις δικές σας εμπειρίες...
Φιλιά πολλά και μην ξεχνάτε ότι
Λίγες μέρες έμειναν για να δηλώσετε συμμετοχή στο Give away...σπεύστε!!!!!

ΥΓ. Αν σας αρέσει η πληθώρα απόψεων σας παραπέμπω στα παρακάτω μπλογκόσπιτα

18 Οκτ 2011

Ο "βυθός" στο ψυγείο μας...

...για την ακρίβεια στην πόρτα του καταψύκτη μας για να μπορεί να τον φτάνει ο Νικόλας και να τον μετακινεί όπου θέλει...όχι όχι δεν τρελάθηκα (ακόμη)....
Με αφορμή το αγαπημένο του παιχνίδι τώρα τελευταία που είναι η αγαπημένη μου συλλόγη από μαγνητάκια ψυγείου...που πλέον έχει αποδεκατιστεί...ψάρια χωρίς ουρά...χελώνες χωρίς πόδια και πάει λέγοντας...σκέφτηκα να του φτιάξω τα δικά του μαγνητάκια (μπας και αφήσει σε ησυχία τα δικά μου)...όπερ και το έκανα σήμερα...στις κρέμες από σκόνη, που ενίοτε τρώει η αφεντιά του (και εγώ πλέον πιο πολύ τις αγοράζω από συνήθεια)...δίνουν δώρο ξύλινα Memory clip....τα μαζεύω εδώ και καιρό...ο Νικόλας σημασία δεν τα δίνει εξάλλου τι να του πει ένα  Memory clip;;; Μην ξεχάσεις να μαγειρέψεις, πληρώσεις ΔΕΗ, δόση δανείου ΚΑΙ έκτακτη εισφορά;;;; ή μην ξεχάσεις να παίξεις;;;
Έκοψα λοιπόν το σκοινί που τα ένωνε...έβγαλα τα πιαστράκια από πίσω, προσεκτικά ξεκόλλησα τις φιγούρες από τα μανταλάκια (αυτά θα τα συμπεριλάβω σε άλλο πρότζεκτ) και κόλλησα με ατλακόλ μαγνητάκια...έτοιμο το καινούργιο του παιχνίδι...


ερωτοχτυπημένες φάλαινες, ψαράκια που κάνουν την βόλτα τους, ένα πλοίο που αρμενίζει, μια βαρκούλα που μας έφερε η νονά μας από την Κάλυμνο, ένα συννεφάκι, ένας γλάρος (ο Θεός να τον κάνει) ένα φεγγαράκι παρέα με δυο αστεράκια...και η συλλογή συνεχίζεται...
Θέλω να ζωγραφίσω και την πόρτα έχει κανείς ιδέα με τι μαρκαδόρο να το κάνω;;;... ούτως ή άλλως αυτό το ψυγείο ανήκει δικαιωματικά στο Νικόλα (ο οποίος τώρα τελευταία ακούσον άκουσον...ανοίγει την πόρτα...κοιτάζει τα ράφια και μου δείχνει τι θέλει να φάει...θα τρελαθώ με την ταχύτητα που μεγαλώνουν τα παιδιά...σαν χτες μου φαίνεται που προσπαθούσα να του μάθω να φάει από το κουτάλι...)
Αααααα, και σε όσες από εσάς αρέσουν τα μαγνητάκια στο ψυγείο να μερικές ωραίες και χρηστικές ιδέες για μαγνητάκια do it yourself

*έξυπνο δωράκι για τους καλεσμένους...μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν προσκλητήριο save the day. Mε αυτό το μαγνητάκι στην πόρτα του ψυγείου κανένας καλεσμένος δεν θα ξεχάσει πότε παντρεύεστε!!!



*ρολόϊ  όχι τοίχου...ψυγείου



στιγμές από το καλοκαίρι μας



Μαγνητάκια μπορείτε να κάνετε επίσης από γράμματα του scrable αλλά και φελτένια λουλουδάκια, ζωάκια, χαρτιά scrapbooking...οτιδήποτε μπορεί να βάλει ο νους σας....
Μυστικό: μαγνήτες θα βρείτε στα είδη με σιδηρικά
Προς το παρόν πάω να παίξω με τον Νικόλα στο βυθό...
Φιλιά πολλά πολλά
Καλό απεργιακό 48ώρο
Ελπίζω να παγώσουν όλα μπας και σε κάποιους εκεί ψηλά ιδρώσει το αυτάκι τους


ΥΓ Μην ξεχνάτε το Give away!!!!

14 Οκτ 2011

Introducing...Δανάη

Στο πρώτο της ντεμπούτο...Δανάη...







Δεν αντέχα να μην τις ανεβάσω....αυτό το γελαστό μουτράκι μου έφτιαξε τη μέρα...ελπίζω και τη δικιά σας...προτού κοιμηθείτε σκεφτείτε ότι τίποτα δεν αξίζει όσο το χαμόγελο ενός παιδιού...και αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε κανένας  να μας το στερήσει....
Φιλιά πολλά
Καλό Σαββατοκύριακο

12 Οκτ 2011

Aξεσουάρ για μικρές κυρίες-Μέρος 2ο

       Όπως σας έχω ήδη πει την Κυριακή ήμασταν στη βάφτιση ενός πολύ γλυκού κοριτσιού...Δανάη το όνομα της...αυτά τα κοκκαλάκια  τα εφτιαξα αποκλειστικα για εκείνη...ελπίζω να στολίζουν το όμορφο κεφαλάκι της...αν και δεν έχει ανάγκη από στολίδια!!!







Αυτή είναι η καρτούλα που συνόδευε τα δωράκια της...Την εμπνεύστηκα από το φωτιστικό πεταλούδα που της πήρα...Την ώρα που την έκανα σκεφτόμουν πόσο βολικό είναι να φτιάχνεις απο μόνη σου κάρτες και να μην αγχώνεσαι αν θα  προλάβεις τα καταστήματα ανοιχτά!!!
 Και να είναι και τόσο ταιριαστές με το ΄δώρο σου!!!
Είμαι σίγουρη ότι στο κεφαλάκι της Δανάης τα κοκκαλάκια θα φαίνονται ακόμα πιο όμορφα οπότε...
Μαμά Φένια περιμένω να μου στείλεις φωτογραφίες!!!!
Φιλιά πολλά

ΥΓ. Μην ξεχνάτε το Give away για τον πρώτο μου χρόνο στην παρέα σας!!!

11 Οκτ 2011

Εφτά πράγματα για μένα...

Οι αγαπημένες Rock n' Rolla ( Rock n' Rolla) και Stavi (Stavi) με επέλεξαν για να σας εκμυστηρευτώ εφτά πράγματα για μένα...χμ...για να σκεφτώ.....

1) βάζω δυνατά την μουσική στο αυτοκίνητο όταν το ραδιόφωνο παίζει τα αγαπημένα μου τραγούδια...και "τραγουδάω" με όλη μου τη δύναμη...ενίοτε χορεύω κιόλας....

2) με βάφτισαν Ανδρονίκη αλλά όλοι με φωνάζουν Νίκη...το Andria δεν ξέρω πως μου βγήκε όταν σας συστήθηκα...

3) έχω μια ντουλάπα γεμάτη με ρούχα....που δεν μου κάνουν και την βγάζω με δυο παντελόνια....

4) δεν μου φτάνει το 24ώρο...για όλα αυτά που πρέπει και θέλω να κάνω....δηλαδή να πάω στη δουλειά, να έχω σπίτι καθαρό και φαγητό στην κατσαρόλα, να είμαι καλή μαμά, καλή σύντροφος, δημιουργική crafter και να αφιερώνω ταυτόχρονα χρόνο στον εαυτό μου!!! Ξέρω ζητάω πολλά...

5) αποφεύγω να δω ειδήσεις τον τελευταίο καιρό γιατί ψυχοπλακώνομαι...και όταν λέω αποφεύγω εννοώ ότι όταν καταλάθος γυρνάω σε κανάλι που έχει ειδήσειςτο αλλάζω στο δευτερόλεπτο αφού πρώτα μου ξεφύγουν 2-3 *&&*(&*&%)&^^^^^%%%*!!!!!!^%$%$@#@#@@#$@!@!@!******!!!!! .σας λέω είμαι σε κατάσταση άρνησης...

6) την Κυριακή στο γάμο αφιέρωσα το τραγούδι της Βανδή "'οτι ονειρεύομουν στη ζωή μου" στο γιο μου με όλη του την σημασία...το χόρεψα κιόλας μαζί του cheek to cheek...ΕΛΙΩΣΑ λέμε....και εκείνος λες και το καταλάβε είχε κολλήσει πάνω μου σαν βδέλα....

7) θέλω να μπορώ να συνεχίσω να ονειρεύομαι...

Και επιλέγω να συνεχίσουν το παιχνίδι οι εξής 15
1. Kapa Katerina από  http://kapaworld.blogspot.com/
2. Angeligue από http://pourangelique.blogspot.com/
3. Fraoulitsa  από http://fraulitsasworld.blogspot.com/
4. Νίκη από ονειροποιείο από http://oneiropeioio.blogspot.com/
5. Λαμπρούκα από http://lamproukam.blogspot.com/
6. Ειρήνη Χειροποιήματα από http://eirinixeiropoihmata.blogspot.com/
7. Λένα από http://kaloydia.blogspot.com/
8. Sofi graf από http://sofigraf.blogspot.com/
9. kalypso από http://kalypso-homemade.blogspot.com/
10 evita in progress  http://sofigraf.blogspot.com/
11.Ρένα Χριστοδούλου (Δεν το γλιτώνεις το παιχνίδι....) από http://diaheiros.blogspot.com/
12. Χρυσάνθη (ούτε εσύ...) από http://chrysanthisart.blogspot.com/
13. Maria Proimaki από http://mproimaki.blogspot.com/
14.Κατερίνα από http://handmadebykaterina.blogspot.com/
15.Αναστασία από http://handmadeanastasiasart.blogspot.com/

Να ευχαριστήσω την Stavi που μου χάρισε αυτό το βραβείο

Με τη σειρά μου το χαρίζω στα πιο πάνω μπλογκ!
Φιλιά Πολλά

9 Οκτ 2011

Λουλούδι από ύφασμα

Σήμερα (9 Οκτώβρη) είμαστε καλεσμένοι το πρωί σε βάφτιση  και το απόγευμα σε γάμο...το αιώνιο πρόβλημα προέκυψε...
-Και τώρα τι να φορέσω;;;

-Να αγοράσω κάτι;;;;

-Γιατί να αγοράσω;

-Έχω ένα σκασμό ρούχα στην ντουλάπα μου...τα μισά όμως δεν μου κάνουν και τα άλλα μισά τα έχω βαρεθεί...

-θέλω ανανέωση και την θέλω τώρα...

      Ψάχνοντας καλύτερα στην ντουλάπα μου ανακάλυψα μια σατέν φούστα που την είχα πάρει  σε κάποιες εκπτώσεις...ακόμα θυμάμαι την τιμή της  10,00 Ευρώ..χοχο...όπως την πήρα έμεινε στην ντουλάπα  με τα ταμπελάκια της...αφού την δοκίμασα και είδα ότι μου κάνει (άτιμη όρεξη, άτιμή σοκολάτα)...την πήγα στην μαμά μου για κόντεμα...αυστηρή εντολή να μην πετάξει ούτε ένα κομματάκι της...
Η λωρίδα που έμεινε έγινε ωραιότατο λουλουδάκι.... Να πως:

την έκοψα σε δυο λωρίδες, τη μια φαρδύτερη από την άλλη,
 έκαψα τις άκρες τους, που πήραν ένα καφετί χρώμα που μου άρεσε πολύ...
τις στρίφωσα και τις σούρωσα...

έγιναν δυο κύκλοι ο ένας μεγαλύτερος από τον άλλο....έβαλα τον ένα πάνω στον άλλο,



τους κόλλησα μεταξύ τους με σιλικόνη και στο κέντρο τους έβαλα ένα κρυσταλλάκι, που είχα από ένα παλιό μου φόρεμα...
-και τώρα τι το κάνω αυτό το λουλούδι;;;

-το βάζω στη φούστα, στο σακάκι ή στην τσάντα;;;;

     Προτίμησα την τσάντα...



Μυστικό: επειδή δεν είναι δική μου (αλλά της μαμάς μου) το κόλλησα με ταινία διπλής όψης...ελπίζω να μην γίνω ρεζίλι και πέσει το λουλούδι από την τσάντα και επίσης ελπίζω ότι η ταινία δεν είναι τόσο ισχυρή όσο γράφει  και δεν θα προκαλέσει ζημιά στο δέρμα της ....αλλά αυτό θα πρέπει να περιμένω μέχρι για να το ανακαλύψω...και εσείς μαζί μου...
Μην ξεχνάτε να δηλώνετε συμμετοχή στο Give Away!!!
Πολλά φιλιά-πολύ αγάπη

ΥΓ. Με αυτόν τον τρόπο έγινε και το λουλούδι σε αυτό το μαξιλαράκι


     Μόλις γύρισαμε από τη δεξίωση...η ώρα είναι 10.33 μ.μ....σπάσαμε ρεκόρ παραμονής σε τραπέζι...δυο ώρες...το συμπέρασμα είναι ότι η κόλλα διπλής όψεως κράτησε πολύ καλά...δεν έγινα ρεζίλι και δεν θα τα ακούσω από την μαμά μου ότι της την χάλασα...
Καλό βράδυ και Καλή Εβδομάδα

8 Οκτ 2011

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν... *Give Away*

     30 Οκτώβρη 2010 πάτησα για πρώτη φορά το κουμπί που γράφει "δημοσίευση ανάρτησης" και με αυτόν τον τρόπο συστήθηκα στην διαδικτυακή γειτονιά των ανθρώπων που ασχολούνται με τα -παντός είδος-χειροποιήματα και έγινα μέλος της παρέας..

     Τα θεμέλια στο σπιτάκι μου μπορεί να είχαν μπει αλλά οι επισκέπτες στην αρχή ήταν ελάχιστοι-να είναι καλά τα κορίτσια από την δουλειά, φίλοι και συγγενείς...Για τους υπόλοιπους ήμουν αόρατη...Αφορμή για να με γνωρίσετε στάθηκαν οι φωτογραφίες του Νικόλα ντυμένου Πήτερ Παν που έστειλα στην Ανεράιδα (βάσει μιας ανάρτησης που είχε κάνει για αποκριατικες στολές DIY)...

   Θυμάμαι ότι μέχρι εκείνη την μέρα η επισκεψιμότητα του μπλογκ μου έμοιαζε με τους οικονομικούς δείκτες του χρηματιστηρίου μας......Μετά από την ανάρτηση της Ανεράιδας είδα τους αναγνώστες μου να αυξάνονται με γοργό ρυθμό...Το νερό είχε μπει στο αυλάκι...
     Αυτόν τον μήνα που το σπιτάκι μου κλείνει αισίως τον πρώτο του χρόνο καταρχήν θέλω να ευχαριστήσω την Ανεράιδα που ήταν η αιτία να ξεκινήσω αυτό το μπλογκ αλλά και αυτή που με σύστησε σχεδόν σε όλες σας....και μετά να ευχαριστήσω όλες σας που είστε αιτία να αδειάζει το μυαλό μου από όλα τα κακά που συμβαίνουν γύρω μας και να αποκτά ανοσία στη πραγματικότητα που ζούμε, σκεφτόμενο τρόπους για να υλοποιήσει όλα αυτά που καθημερινά ανεβάζετε....
    Σβήνοντας λοιπόν το κεράκι από την τούρτα μου θα κάνω όχι μια αλλά πολλές ευχές..
 *'Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν την Ανεράιδα δημιουργική
     και να πάρω και λίγο από την φαντασία της Ρένας
     και να γίνω σαν την Χρυσάνθη χρυσοχέρα
     και να κατορθώνω όπως η Νίκη και η Κατερίνα Κάπα να χαίρομαι με τις μικρές καθημερινές στιγμές ευτυχίας
     και ...να γίνω και λίγο καλύτερη μαγείρισσα όπως
η kouzino-therapy και η Φραου-Λίτσα
     και ...
η λίστα δεν τελειώνει...όλες είστε πηγή έμπνευσης. Πειράζει που  θέλω να γίνω λίγο από όλες σας;;;;
      Για την επέτειο δημιουργίας του http://www.handmadebyandria.blogspot.com/  θα κάνω ένα δωράκι...η κλήρωση θα γίνει στο τέλος του Οκτώβρη...απλά αφήστε το σχόλιο σας κάτω από την ανάρτηση....αν είστε και follower θα χαιρόμουν ιδιαίτερα!!!!Ααααα, και διαδώστε το...
Πολλά φιλιά -Πολύ αγάπη

7 Οκτ 2011

Iδέες για να αξιοποιήσουμε το πλαστικό χρώμα που περίσσεψε...

"...και η Andria το χαβά της..." θα σκέφτεστε όσες διαβάσατε τον παραπάνω τίτλο...όμως ψάχνοντας στο Google για τρόπους αξιοπόησης του πλαστικού  που περίσσεψε από το βάψιμο του σπιτιού (γιατί δεν ξέρω αν το μάθατε αλλά βρήκα ακόμα ένα κουβά χρώμα!!!) έπεσα πάνω σε μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες, τις οποίες ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
     * Κάνοντας στρώσεις από πλαστικό ατλακόλ και ξανά πλαστικό μπορείτε να πετύχετε κρακελέ αποτέλεσμα...για περισσότερες λεπτομέρειες περάστε μια βόλτα από ένα από τα πιο αγαπημένα μου μπλογκ  http://2handmadeart.blogspot.com/

* Ανακατεύοντας πλαστικό με αρμό πλακιδίων ή ψιλή άμμο μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας μαυροπίνακα

Ένα ρολό από καμβά μπορεί να γίνει "ψαγμένος" διάδρομος για το χωλ του σπιτιού . Πριν από όλα περάστε τον καμβά σας με γκέσο


*Με πλαστικό (στο οποίο δεν έχουμε προσθέσει νερό) μπορείτε να βάψετε τα γυάλινα βάζα σας http://www.projectprettyblog.com/

*Μπορείτε να κάνετε πινακάκια, που θα ταιριάζουν και με τα καινούργια χρώματα των τοίχων


*Μπορείτε να βάψετε  τις πλαστικές σας γλάστρες



*ή τις κεραμικές σας http://www.younghouselove.com/



   * Μπορείτε να βάψετε τα ψάθινα καλάθια σας http://dreamstateinspiration.blogspot.com/
 (Εγώ προσωπικά προτίμησα να τα ψεκάσω με ματ ασπρο σπρέι)


* Μπορείτε να μεταμορφώσετε τα παλιά σας έπιπλα

ή να βάψετε μια παλιά βαλίτσα..  http://www.roomdecoratingideas.net/

Μυστικό : αφού πρώτα περάσετε ένα χέρι το πλαστικό και περιμένετε να στεγνώσει καλά (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν) τρίψτε το ελαφτά με ψιλό γυαλόχαρτο και μετά συνεχίστε με το δεύτερο χέρι.
     * Και για το τέλος σας έχω _το καλύτερο_ μια "τρελο" αμερικάνα έβαψε τις κουρτίνες της με πλαστικό χρώμα...αυτά να τα βλέπουν κάποιοι κάποιοι που κουνάνε το κεφάλι τους μόλις με αντκρύζουν με τα πινέλα...Η αλήθεια όμως είναι ότι θα ήθελα να δω πως θα γίνουν όταν τις πλύνει...(αν ποτέ τις πλύνει)

Εσείς τι βάψατε τώρα τελευταία;;; Περιμένω καινούργιες ιδέες!!!
Πολλά φιλιά μέχρι την επόμενη ανάρτηση (που σας ετοιμάζω μια μικρή έκπληξη)

5 Οκτ 2011

Τι κάνουμε με το πλαστικό χρώμα που περίσσεψε από το βάψιμο του σπιτιού

     Μέσα σε όλα, αυτές τις μέρες βάψαμε και το ημιυπόγειο μας...Απίστευτη ταλαιπωρία...όταν το σπίτι έχει μέσα πράγματα και έπιπλα...παρόλη την κούραση το καινούργιο χρώμα στους τοίχους με ικανοποίησε. Τώρα περιμένω τον μικρό μου μπογιατζή να το περάσει δεύτερο χέρι...με τις ξυλομπογιές του......το χρώμα που επέλεξα είναι αυτό της μανώλιας...περίσσεψε λίγο χρώμα και είπα να κάνω τις δοκιμές μου...(όχι που δεν θα τις έκανα)...ακόμα τρέμουν τα έπιπλα του σπιτιού από την "δημιουργικαταστροφική" μου μανία...
     Στο μυαλό μου είχα την Ανεράιδα που σε παλιότερη ανάρτηση είχε βάψει το εσωτερικό από κάτι μπουκάλια κρασιού...Παταγώδης αποτυχία...ξόδεψα ένα σωρό χρώμα χωρίς να έχω το αποτέλεσμα που ήθελα...δεν ξέρω γιατί αλλά ακόμα και μετά από τρεις στρώσεις πάντα έμεναν μικρές άβαφες λεπτομέρειες...αν πάλι εσείς ξέρετε τι έκανα λάθος παρακαλώ διορθώστε με ...μου αρέσουν οι παρατηρήσεις!!!


   Το ίδιο επιχείρησα να κάνω και σε ένα μπλε μπουκάλι που μου είχαν κάνει δώρο στα φοιτητικά μου χρόνια...μέσα στην επιπόλαιότητα μου (που διαθέτω πολύ, αλλά στα 35 μου έχω μάθει να ζω με αυτήν...και τις συνέπειες της) χρώμα έτρεξε και στα εξωτερικά του τοιχώματα ....το άφησα να στεγνώσει και το έτριψα με ένα παλιό σφουγγαράκι (για να μην κάνει γρατζουνιές)..μου άρεσε που το χρώμα έμενε στους αρμούς....και το άφησα ως έχει...


     Μετά το χεράκι μου πήρε ένα σετ που μου έκαναν δώρο για το γάμο...ένα άχαρο βάζο στις αποχρώσεις του ασημί με πολλά κολλημένα καθρεφτάκια πάνω του, μια ασορτί ορθογώνια γαβάθα με τρεις μπάλες...χμ....φωτογραφίες δεν έχω πως ήταν πριν...την στιγμή που ξεκινούσα να το βάψω η μπαταρία της φωτογραφικής με αποχαιρετούσε...με τα έπιπλα όλα καλυμμένα δεν μπορούσα να βρω το φορτιστή...ο νόμος του Μέρφυ...πόσο σπαστικό είναι αυτό;;; Anyway κράτησα μια μπάλα για να σας δείξω πως ήταν...έβαψα όλη την επιφάνεια τους με το πλαστικό χρώμα και αφού στέγνωσε καθάρισα τα καθρεφτάκια. Το χρώμα έμεινε μόνο στους αρμούς...καθόλου άσχημα..έτσι δεν είναι;;;; Α, το πέρασα και με ατλακόλ για να γυαλίσει λίγο αλλά και για να σταθεροποιηθεί το χρώμα του... 





      Μετά το μάτι μου έπεσε σε κάτι ξύλινα κάδρα χρώματος κυπαρρισί, που είχα βαρεθεί...αφού συμβουλεύτηκα τον ειδικό (πατέρα μου) τα έβαψα...αν σας πω ότι από όλα όσα κάνω αυτό πραγματικά ενθουσίασε τον Ανέστη;;;;; αντρες τι να πεις;;;; απλά σηκώνεις τα χέρια ψηλά....


Μέσα έβαλα κομμάτια υφάσματος...Καμιά ιδέα τι άλλο να βάλω;;;;

      Τέλος κάτι καδράκια που είχε το Lidl (τα τρια 5,00 Ευρώ)πριν από μερικές εβδομάδες σε χρώμα ασημί...έγιναν και αυτά μπεζ...και περιμένουν να γίνουν μέρος ενός μεγαλύτερου πρότζεκτ...το οποίο να δω πότε θα το κάνω...

     Και μετά από όλα αυτά στράγγιξα και την τελευταία σταγόνα χρώματος...τι κρίμα...μου άρεσε πολύ...οι υπόλοιποι βέβαια με κοροιδέυουν ότι περνάω τη φάση που θα τα κάνω όλα άσπρα...
      Εσεις τι δοκιμάσατε να κάνετε τώρα τελευταία;;;; Δεν είναι ανάγκη το εγχείρημα να στέφθηκε από επιτυχία..από τα λάθη τα δικά μας αλλά και των άλλων μπορούμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα
Πολύ αγάπη